پارک ملی سکویا کالیفرنیا

درختانی سترگ و غول‌پیکر، دره‌هایی ژرف و کوه‌هایی برافراشته و شگرف: پارک ملی سکویا (Sequoia National Park) را باید مادر مناظر رؤیایی و باشکوه و چشم‌اندازهای بکر و افسونگر کالیفرنیا دانست. این پارک دیدنی نه صرفاً در کالیفرنیا، بلکه در جهان شهرتی فراگیر دارد و جزء معدود مناطق شگفت‌انگیز جهان است که هر طبیعت‌گردی باید پیش از مرگ، گشت و گذار در محیط سرسبز و دل‌فریب آن را تجربه کند. شاید بپرسید چه رمز و رازی در پس معروفیت و آوازه‌ی این پارک نهفته است؟ در پاسخ باید گفت که این منطقه محل گردهمایی کهن‌ترین و بزرگ‌ترین درختان تنومند جهان است: سکویاهای عظیم‌الجثه‌ و چند هزار ساله‌ای که بر تمام نقاط این پارک سایه افکنده‌ و با فرماندهی ژنرال شرمان (General Sherman)، درخت کهن‌سالی که لقب بزرگ‌ترین جاندار زنده‌ی غیرجنسی جهان را به خود اختصاص داده است، این پارک را تحت سیطره‌ی خود درآورده‌اند. اما دیدنی‌های پارک ملی سکویا بی‌شمارند و ورای این دست توصیفات چکیده و کوتاه، از این جهت این مطلب با هدف ارائه توضیحاتی تفصیلی برای شما عزیزان نگارش شده است تا اگر زمانی بلیط هواپیما آمریکا را برای سفر به این منطقه شگفت‌انگیز خریداری کردید، راهنمایی جامع برای کسب اطلاعاتی سودمند از ویژگی‌های منحصربه‌فرد و مواهب طبیعی این پارک باشد.

چرا بازدید از پارک ملی سکویا پیشنهاد می‌شود؟

• مناظر دل‌فریب و چشم‌اندازهای بی‌شماری را در دل خود جای داده است.
• منزلگاه بلندقامت‌ترین درختان سکویای جهان و بزرگ‌ترین درخت تک ساقه‌ی دنیا (ژنرال شرمان) است.
• مکانی خلوت و خوش‌منظره با وسعتی بسیار و آکنده از مواهب طبیعی است.
• پوشش گیاهی و تنوع جانوری این پارک در نوع خود بی‌نظیر است.
• در مجاورت پارک ملی کینگز کنیون قرار گرفته است.
• مسیرهای طبیعت‌گردی و پیاده‌گردی گوناگونی در این پارک برای شیفتگان طبیعت وجود دارد.

پارک ملی سکویا کجاست؟

پارک ملی سکویا از منابع طبیعی ایالات متحده‌ آمریکاست که در بخش جنوبی رشته‌کوه سیرا نوادا (Sierra Nevada) واقع در شهر ویسالیای ایالت کالیفرنیا (Visalia) قرار گرفته و بیش از ۱۶۳۰ کیلومتر از فضای جنگل کوهستانی این منطقه را در خود جای داده است. این پارک بلندترین نقطه سرزمین اصلی ایالات متحده آمریکا را نیز در برگرفته است: کوه ویتنی (Mount Whitney) که دومین کوه بلند ایالات متحده آمریکاست، با ارتفاعی برابر با ۴۴۲۱ متر از سطح دریا در پارک ملی سکویا واقع شده است. در بخش جنوبی و مجاورت این پارک، جنگل بزرگ دیگری به نام پارک ملی کینگز کنیون (Kings Canyon National Park) قرار گرفته است. پارک ملی سکویا و پارک ملی کینگز کنیون هردو توسط سازمان پارک‌های ملی ایالات متحده اداره و تحت عنوانی مشترک به نام پارک‌های ملی سکویا و کینگز کنیون (Sequoia and Kings Canyon National Parks) شناخته می‌شوند.

پیشینه‌ی تاریخی پارک ملی سکویا

در تحقیقات باستان‌شناسی صورت گرفته در این منطقه، شواهدی به دست آمده که نشان می‌دهد پارک ملی سکویا محل سکونت اجتماعی از سرخ‌پوستان بومی ایالات متحده در هزار سال پیش از میلاد مسیح بوده است. این منطقه در ابتدا سکونتگاه طایفه‌ای سرخ‌پوستی موسوم به موناچی (Monachee) یا همان مونوی غربی بوده است. اهالی این قوم اغلب در آبریزگاه رودخانه کاوه‌آ واقع در منطقه کوه‌پایه‌ای سکویا سکونت می‌کردند و با جمعیتی برابر با ۲۰۰۰ نفر، مقیمان دائمی این پارک در تمام فصول سال بوده‌اند. در ایام تابستان، بومیان دره‌ی کرن ریور (Kern River Valley) که با نام توباتولابال (Tübatulabal) شناخته می‌شدند، از بخش‌های شرقی این منطقه برای شکار استفاده می‌کردند و طی این مدت با اهالی موناچی که برای داد و ستد با اقوام دیگر از معابر کوهستانی به سمت شرقی منطقه حرکت کرده بودند، به تبادل کالا مشغول می‌شدند.


هنوز هم در بخش‌هایی از پارک، به خصوص در صخره‌ی هاسپیتال (Hospital Rock) و پاتویشا (Potwisha) تصویرنگاشت‌هایی از بومیان این منطقه به چشم می‌خورد. در برخی بخش‌ها نیز حفره‌هایی در دل سنگ‌ها ایجاد شده است تا نقش هاون را برای آسیاب میوه درخت بلوط که غذای اصلی سرخ‌پوستان موناچی بوده است، ایفا کنند.
اما اولین مهاجر غیربومی در سال ۱۸۵۸ وارد این منطقه شد و منزلگاهی با تنه‌ی توخالی درختان غول‌پیکری که بر زمین افتاده بودند، برای خود احداث کرد: هاله تهارپ (Hale Tharp) یک معدنچی آمریکایی بود که در زمان تب داغ جستجوی طلا در کالیفرنیا برای یافتن شانس و خوشبختی به این منطقه سفر کرده بود. او پس از ورود به این منطقه با دسته‌های مختلفی از اقوام سرخ‌پوستی که جمعیت برخی از آن‌ها به ۶۰۰ نفر می‌ر‌سید، دیدار کرد و توانست اعتماد قبیله‌ی مونوی غربی را جلب کند. بومیان منطقه موقعیت مکانی جنگل بزرگ درختان سکویا (Giant Forest Sequoia Grove) را به او نشان دادند و او در این منطقه ساکن شد. پس از استقرار تهارپ، مهاجران دیگری نیز در سال ۱۸۶۰ به این منطقه سفر کردند و در جنگل بزرگ سکویا مسکن گزیدند. اما مدت کوتاهی پس از ورود این افراد، امراض مسری و همه‌گیری نظیر آبله، سرخک و مخملک شیوع یافت و جمعیت کثیری از سرخ‌پوستان ساکن در این منطقه را تلف کرد. در سال ۱۸۶۵ و پس از این واقعه تلخ و غمناک، سرخ‌پوستانی که از این بیماری‌ها جان سالم بدر برده بودند، صخره هاسپیتال را که بزرگ‌ترین اجتماع این بومیان بود، رها کرده و به مناطق دیگری حرکت کردند. پس از ترک سرخ‌پوستان آمریکایی، تهارپ و دیگر مهاجران تازه‌وارد اروپایی به پرورش گاو و گوسفند روی آوردند، اما دیری نپایید که کشمکش و نزاع بر سر قطع درختان جنگل آغاز گشت. تهارپ تلاش‌های ستودنی بسیاری را برای ممانعت از جنگل‌زدایی و نجات درختان چند هزار ساله‌ی سکویا کرد، اما نتایج مؤثری حاصل نشد. سرانجام پس از قطع هزاران درخت تنومند این منطقه، سازمان پارک‌های ملی آمریکا ایده‌ی ادغام جنگل بزرگ (Giant Forest) را با پارک ملی سکویا در سال ۱۸۹۰ عملی و ادامه روند قطع درختان جنگل بزرگ را به صورت قانونی متوقف کرد.

دیدنی‌های بی‌شمار پارک ملی سکویا

بیش از یک میلیون بازدیدکننده در سال بلیط هواپیما خارجی را به مقصد کالیفرنیا خریداری می‌کنند تا از نزدیک شاهد شگفتی‌های بی‌حدوحصر و مناظر باشکوه و بی‌شمار پارک ملی سکویا باشند. گرچه رانندگی در این پارک به خودی خود تجربه‌ی ناب و خاطره‌انگیزی می‌تواند باشد، اما برای سفری ماجراجویانه به ژرفنای طبیعت چند هزار ساله‌ی این پارک و درک چگونگی تعامل اجزای زنده و غیرزنده‌ی بوم‌سازگان منطقه و برقراری ارتباط تنگاتنگی با روح حقیقی پارک و درختان سه هزار ساله و دیرینه‌ای که زندگی اقوام باستانی بومیانی نظیر یوروک‌ها، کاروک‌ها، موناچی‌ها و شاستاها را به چشم دید‌ه‌اند، باید از خودروی خود پیاده شد و مسافتی را با پای پیاده در معابر سرسبز و سرپوشیده‌ای که با سایه‌پوشی از شاخ و برگ درختان پرابهت و سالخورده‌ی سکویا، این موجودات زنده‌ی کهن‌سال و مظاهر دل‌فریب طبیعت مسقف شده‌اند، طی کرد. حال شاید بپرسید که برای پیاده‌گردی در پارک ملی ۱۶۰۰ کیلومتری سکویا و تماشای زیبایی‌های توصیف‌ناشدنی این منطقه باید به کدام مناطق دیدنی رفت؟ در این بخش با معرفی برخی از مقاصد پرطرفدار و مناظر دل‌فریب این منطقه به این پرسش پاسخی درخور داده خواهد شد.
درخت ژنرال شرمان: پرابهت و باشکوه با قامتی به ارتفاع ۸۴ متر به آسمان چنگ زده است، اما متواضعانه ریشه‌های در خاک فرو رفته‌ی خود را از یاد نبرده است: ژنرال شرمان به عنوان بزرگ‌ترین درخت تک ساقه‌ی جهان برپایه‌ی حجم قطعاً جزء دیدنی‌ترین جاذبه‌های توریستی پارک ملی سکویا محسوب می‌شود.


بنابراین چنانچه قصد دارید در کنار این درخت شگفت‌انگیز چند هزار ساله، که با حجم تنه‌ای ۱۴۸۷ مترمکعب (طبق اندازه‌گیری سال ۲۰۰۲) لقب بزرگ‌ترین جاندار زنده‌ی غیرجنسی (برپایه‌ی حجم) جهان را به خود اختصاص داده است، تصاویر خاطره‌انگیزی را ثبت کنید، باید در صف‌هایی طولانی صبورانه منتظر بمانید. دسترسی به ژنرال شرمان از دو مسیر پیاده‌گردی مختلف میسر شده است:
۱. مسیر اصلی پارک که از پارکینگ جاده وولورتون (Wolverton Road) آغاز می‌شود و پس از گذر از جنگل بزرگ (Giant Forest) و منطقه‌ای که تاریخچه درختان غول‌پیکر سکویا در آن روایت می‌شود، به درخت ژنرال شرمان می‌رسد. چنانچه این مسیر ۸۰۰ متری را انتخاب کردید، برای بازگشت به پارکینگ وولورتون باید مسیری سربالایی و سنگفرش شده را با پای پیاده طی کنید. اگر پیاده‌گردی در مسیرهای سربالایی برای شما دشوار و طاقت‌فرسا است، برای دسترسی به پارکینگ و خودروی خود می‌توانید به طرف پایین و سمت ایستگاه شاتل حرکت کنید و از طریق خودروهای این ایستگاه به محل پارک خودروی خود دست پیدا کنید.
۲. مسیر ویل‌چر روی بزرگراه جنرالز (Generals Highway) گزینه‌ی دیگری برای دسترسی آسان و سریع به درخت ژنرال شرمان در پارک ملی سکویا بشمار می‌رود. این جاده از پارکینگی که در گوشه‌ی بزرگراه جنرالز قرار گرفته است، آغاز و پس از گذر از مناظری دیدنی به درخت ژنرال شرمان منتهی می‌شود. ناگفته نماند که بازدید از درخت ژنرال شرمان رایگان است، چراکه هزینه‌ی بازدید از آن در مبلغ ورودیه پارک گنجانده شده است.
روستای گرنت گِرُو: شاید از خود بپرسید که دومین درخت غول‌پیکر جهان (برپایه‌ی حجم) پس از ژنرال شرمان در چه مکانی واقع شده است؟ پاسخ را باید در روستای گرنت گِرُو (Grant Grove Village)، در مجاورت پارک ملی کینگز کنیون جستجو کنید؛ مکانی سرسبز و خوش‌منظره که درختی چهار هزار ساله و ۸۲ متری با نام «درخت ملی کریسمس» را در خود پرورش داده است. درخت ملی کریسمس نامی است که توسط کالوین کولیج، سی‌امین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا بر درخت سکویای تنومند روستای گرنت گرو، جاندار غول‌پیکر، تناور، کهن‌سال و آسمان‌خراشی که وزنی معادل ۵۶۵ تن دارد، نهاده شده است. البته باید گفت که درخت ملی کریسمس یگانه جاذبه‌ی توریستی روستای گرنت گرو نیست، این روستای سرسبز و تماشایی، افزون بر داشتن امکانات رفاهی مدرن و مختلفی از قبیل: رستورانی باصفا، کلبه‌هایی چوبی و واحدهای اقامتی دل‌باز، اغذیه‌فروشی، کادوسرایی با سوغاتی مرغوب و صنایع دستی بومیان منطقه و دستگاه خودپرداز، مظاهر زیبای طبیعی توصیف‌ناپذیری را نیز در خود جای داده است. بی‌تردید طبیعت‌گردی در گذرگاه خوش‌منظره و شگفت‌انگیزی که با انبوهی از شاخ و برگ درختان بلندقامت سکویا مسقف شده است، تجربه‌ی لذت‌بخش و تکرار نشدنی را برای هر گردشگری رقم خواهد زد. ناگفته نماند که دسترسی به این روستا رایگان و در تمام ساعات روز امکان‌پذیر است.
آبشار توکوپاه: بازدید از بزرگ‌ترین آبشار منطقه کار چندان آسانی نیست، چراکه به دو ساعت پیاده‌گردی در طبیعت دیدنی پارک ملی سکویا نیاز دارد. این آبشار پرشکوه و ۳۷۰ متری که توکوپاه (Tokopah Falls) نام دارد، در مسیری پر پیچ و خم از صخره‌های منطقه‌ی کوهستانی کالیفرنیا گذر می‌کند و در سقوطی تماشایی به حوضچه‌ی تحتانی خود می‌ریزد. این آبشار که با نام دیگر آبشار دره‌ی توکوپاه نیز نامیده می‌شود، با دیگر آبشارهای این منطقه متمایز است؛ توکوپاه در حقیقت مجموعه‌ای از آبشاره‌های کوچکی است که بر پلکانی از صخره‌هایی بلند سرازیر شده و در آخر به پرتگاهی بزرگ ختم می‌شود. برای بازدید از این آبشار باشکوه باید راهی لاجپول کمپگراند (Lodgepole Campground) و اردوگاهی شوید که نقطه‌ی آغاز تور پیاده‌گردی آبشار توکوپاه بشمار می‌رود. گفتنی است که مسیر ۶ کیلومتری دسترسی به آبشار، مسطح و هموار بوده و برای کودکان، طبیعت‌گردان تازه‌کار و سالمندانی با شرایط جسمانی مطلوب نیز مناسب است.


تونل درختی: نام تونل درختی (Tunnel Log) به درختی اشاره دارد که حفره بزرگی برای رفت و آمد خودروها درون آن ایجاد شده و به جاذبه‌ای دیدنی در این منطقه مبدل گشته است. این درخت عظیم‌الجثه‌ی دو هزار ساله، در سال ۱۹۳۷ در جاده‌ سقوط کرد و یک سال بعد برای گذر خودروها، حفره‌ی بزرگی درون تنه‌ی آن ایجاد گردید. این درخت مدت‌هاست که به سوژه‌ی عکاسی گردشگران تبدیل شده است و مکانی پرطرفدار برای شیفتگان تصاویر سلفی در جنگل بزرگ (Giant Forest) محسوب می‌شود.
غار کریستالی: گرچه درختان غول‌پیکر نقش اصلی نمایش تماشایی تور مسافرتی پارک ملی سکویا را ایفا می‌کنند، جاذبه‌های بی‌شمار دیگری نیز در گوشه و کنار پارک یافت می‌شوند که بازدید از آن‌ها خالی از لطف نیست. غار کریستالی پارک (Crystal Cave) در زمره‌ی این جاذبه‌هاست؛ مکانی اعجاب‌انگیز با دیدنی‌هایی بسیار که به اعتقاد برخی جاذبه‌ی درخشان و غیرمنتظره‌ی این منطقه محسوب می‌شود. شاید اگر این غار دیدنی در مکانی دیگر بود، نام آن زیر سایه‌ی درختان غول‌پیکر جنگل نفوذناپذیر و پرجاذبه‌ی این منطقه مدفون نشده بود. این غار کریستالی و افسونگر که پوشش دل‌انگیزی از استالاکتیت‌ها (گلفهشنگ)، استالاگمیت‌ها (زیر گلفهشنگ) و کانی‌هایی رنگارنگی به تن کرده است، دیدگان هر گردشگری را مسحور زیبایی خود می‌کند و جلوه‌ی نابی از مناظر بکر و معجزه‌آسای طبیعت چندهزار ساله‌ی این منطقه را به منصه ظهور می‌گذارد. این غار کریستالی در زیر زمین مدفون شده است و فقط از طریق تورهای خاصی در دسترس است که توسط طبیعت‌شناسی مجرب برگزار می‌شوند. پس از ورود به غار، در مسیر یک کیلومتری عجیب و بدیعی که با انواع و اقسام سازندهایی سنگی به رنگ‌هایی مختلف آذین شده است، قدم خواهید زد. در طول این مسیر نسبتاً کوتاه، زمین‌شناسان درباره چگونگی تشکیل سازندهای مختلف غار با شما صحبت کرده و در بخشی از غار نیز مدتی کوتاه تمام منابع نور مصنوعی را برای تماشای غار از نمایی ترسناک و متحیرکننده خاموش خواهند کرد. ازآنجایی‌که این غار در فاصله‌ی ۳۰ دقیقه‌ای موزه‌ی جنگل بزرگ قرار گرفته است، دسترسی به پارکینگ غار از طریق خودروی شخصی و تورهای رفت و برگشت بسیار آسان است. اما در نظر داشته باشید که دستیابی به درب ورودی غار نیازمند گذر از مسیری سراشیبی و یک کیلومتری با پای پیاده است.
دشت کرسنت: فضای آسمانی و دل‌انگیز دشت کرسنت (Crescent Meadow) با توصیف بهشت موعود در ادیان مختلف سازگار است؛ گویی تکه‌ای از بهشت برای گریز از تمام دغدغه‌های فکری دنیوی در این نقطه از زمین نهاده شده است تا آدمی آرامشی مطلق، سکون و آسایشی از جنس امنیت، صلح و فناناپذیری را در این پارک دیدنی احساس کند. در این دشت تا چشم کار می‌کند سرسبزی و زیبایی است؛ هیچ گیاهی راه حیات را بر دیگری نمی‌بندد و تمام اجزاء دشت به خواست و مشیت طبیعت تن سپرده‌اند. درختان تنومند سکویا فروتنانه در برابر علف‌های هرز و بوته‌های گیاهانی مختلف سر فرود آورده‌اند و چتر حمایتی شاخ و برگ خود را بر سر موجودات طبیعت بکر این دشت افراشته‌اند. گل‌های وحشی این منطقه نه‌تنها با طرح و رنگ‌ اغواگر خود بر زیبای بصری این دشت خرم و دلگشا افزوده‌اند، بلکه با شمیم معطر خود فضای فریبنده و دل‌نشینی را در این دشت پربرکت آفریده‌اند. دشت کرسنت در فصل بهار میزبان حیوانات گوناگونی نظیر سنجاب، موش خرمای کوهی و گوزن است؛ اما حیواناتی درنده‌خو نظیر خرس نیز در این منطقه دیده شده است. گوش سپردن به نوای دل‌انگیز سمفونی پرندگان دشت کرسنت، به خصوص در عصرها که نسیمی خنک در دشت می‌وزد و رایحه‌ی معطر گل‌های وحشی را به مشام می‌رساند، آرامشی مطلق را بر فضای این دشت حکم‌فرما می‌کند. مسیر دسترسی به این دشت از انتهای صخره‌ی مورو (Moro Rock) آغاز می‌شود و پس از گذر از پارکینگ جاده کرسنت و مسیری مارپیچ و سه کیلومتری به دشت باصفای کرسنت ختم می‌گردد. این مسیر پیاده‌گردی هموار و نه چندان طولانی برای تمام رده‌های سنی مناسب است و هر فردی با هر توان فیزیکی قادر است به دشت کرسنت دسترسی یابد. البته ناگفته نماند که پارکینگ جاده کرسنت چندان بزرگ نیست و ظرفیت اندکی دارد، بنابراین چنانچه قصد دارید با خودروی شخصی به این منطقه سفر کنید، باید صبح اول وقت راهی این دشت تماشایی شوید.


صخره‌ی مورو: چشم‌انداز خارق‌العاده و سراسرنمای گنبد گرانیتی صخره‌ی مورو (Moro Rock) پاداش کسانی است که سختی راهی دشوار را به جان خریده و از مسیری چند صد پله‌ای صعود کرده‌اند تا شاهد منظره‌ی نفس‌گیر و وصف‌ناپذیری از پارک ملی سکویا باشند. دستیابی به نوک صخره کار چندان آسانی نیست و بنیه و استقامت جوانی را می‌طلبد، زیرا بیش از ۳۵۰ پله در این راهپیمایی طاقت‌فرسا گنجانده شده است، اما ماجراجویانی که برفراز این صخره صعود می‌کنند، طعم شیرین تماشای این منطقه را از نمایی کم‌نظیر و شگفت‌انگیز خواهند چشید. دسترسی به این صخره در فصل تابستان چندان برای طبیعت‌گردان دشوار نیست، فقط باید از پلکانی بزرگ صعود کرد، اما چنانچه کودک خردسالی همراه خود دارید، حتماً باید از او مراقبت کنید، چراکه شیطنت‌های کودکانه در این پلکان ممکن است سانحه‌ی دل‌خراشی را به بار آورد و به خطر سقوط منجر شود. برای دسترسی به این صخره باید موزه جنگل بزرگ (Giant Forest) بروید و از آنجا از طریق شاتل‌های تعبیه شده به سمت پارکینگ صخره مورو حرکت کنید.
دریاچه هیوم: این منطقه دیدنی را باید کانون اصلی تجمع ماهی‌های قزل‌آلای کالیفرنیا دانست؛ مکانی خوش‌منظره با چشم‌اندازهایی رؤیایی که سال‌هاست در کارت‌پستال‌های کالیفرنیا جایی به خود اختصاص داده است و داستان‌های خیالی زیادی را درباره ماهیانی افسانه‌ای روایت می‌کند. دریاچه هیوم (Hume Lake) برای شنا، چادر زنی، ماهیگیری، قایق‌رانی (قایق‌های بدون موتور) و پیاده‌گردی ایده‌آل است و جزء مناطق پرطرفدار این منطقه‌ی تماشایی محسوب می‌شود. این دریاچه از نظر امکانات رفاهی نیز هیچ کم و کاستی ندارد و محدوده‌ی وسیعی از تفریحاتی گوناگون از قبیل: موتورسواری، بلم‌رانی و پینتبال را به بازدیدکنندگان عرضه می‌کند. البته باید گفت که نشستن بر نیمکتی مقابل دریاچه‌ی فریبنده‌ی هیوم و تماشای سکون و آرامش مناظر رؤیایی این منطقه خود لذتی است زائدالوصف و تجربه‌ای گران‌بها.

فصل مناسب برای بازدید از پارک ملی سکویا چه زمانی است؟

ماه‌های ژوئن تا آگوست بهترین زمان برای رزرو آنلاین بلیط هواپیما و سفر به این منطقه‌ی دل‌انگیز است. هوای پارک ملی سکویا در این زمان از سال متعادل و باثبات بوده و مناسب برای انجام طیف وسیعی از فعالیت‌هایی تفریحی است. البته این پارک در تمام فصول سال به صورت شبانه‌روزی باز است، اما بازدید از آن در برخی فصول سال نظیر زمستان که برای رانندگی در محوطه آن به زنجیر چرخ و لاستیک‌های یخ‌شکن میخ‌دار نیاز است، اندکی چالش‌برانگیز خواهد بود.

هزینه و زمان پیشنهادی بازدید از پارک ملی سکویا چقدر است؟

بسته به اینکه به چه طریقی قصد دارید در پارک ملی سکویا به گشت و گذار بپردازید، هزینه متفاوتی را باید به عنوان ورودیه پارک پرداخت کنید. اگر با پای پیاده وارد پارک می‌شوید، باید مبلغ ۲۰ دلار را به ازای هر نفر پرداخت کنید. چنانچه قصد دارید با خودروی شخصی به طبیعت‌گردی در پارک مشغول شوید، ۳۵ دلار باید هزینه کنید و برای ورود موتورسیکلت خود به پارک نیز باید ۳۰ دلار پرداخت کنید.


اما زمان پیشنهادی برای اقامت در این منطقه و گشت و گذار در تمامی جاذبه‌های گردشگری پارک‌های ملی کینگز کنیون و سکویا حدوداً یک هفته الی ده روز است؛ اما چنانچه محدودیت زمانی دارید و صرفاً قصد دارید از اماکن بسیار پرطرفدار و زبانزد این پارک بازدید کنید، اقامتی چهار روزه در این منطقه نیز کفایت می‌کند.

صرف نوشیدنی و غذا در پارک ملی سکویا

برای صرف نوشیدنی و غذا در این منطقه گزینه‌های محدودی در دسترس است و برخی از این غذاخوری‌ها نیز در تمام فصول سال فعال نیستند. در اقامتگاه ووکساچی لاج رستورانی باکیفیت به نام «د پیکس» (The Peaks Restaurant) که در قلب پارک ملی سکویا قرار گرفته است، غذاهای لذیذی را در سه وعده صبحانه، ناهار و شام به بازدیدکنندگان ارائه می‌کند. د پیکس از فضایی عالی، منویی سرشار از غذاهای مقوی و تازه و دورنمایی خیره‌کننده برخوردار است و خدمات برون‌بر را به گردشگرانی که قصد برپایی پیک نیک دارند، ارائه می‌کند. از دیگر گزینه‌های غذاخوری در پارک ملی سکویا می‌توان به گرانت گروو رستوران (Grant Grove Restaurant) واقع در روستای چشم‌نواز گرانت گروو اشاره کرد که تمام طول سال باز بوده و در سه وعده صبحانه، ناهار و شام میزبان بازدیدکنندگان است. معمولاً کسانی که از این پارک دیدن می‌کنند، گوشت کبابی را خریداری کرده و در برخی نقاط پارک سرخ می‌کنند. توصیه می‌شود که فقط محوطه‌هایی را که برای پیک نیک در نظر گرفته شده‌اند، برای طبخ غذا و کباب انتخاب کنید.

چگونه به پارک ملی سکویا برویم؟

برای دسترسی به پارک ابتدا باید بلیط هواپیما ارزان را به مقصد فرودگاه بین‌المللی فرسنو یوسیمیتی (Fresno Yosemite International Airport) که در فاصله‌ی ۱۰۴ کیلومتری شمال غربی پارک قرار گرفته است، خریداری کنید. سپس می‌توانید خودرویی در فرودگاه اجاره کرده و از طریق یکی از ورودی‌های پارک (پارک دو ورودی دارد) به داخل محوطه پارک راه پیدا کنید. بزرگراه سی.آ ۱۹۸ (CA ۱۹۸) که از درون شهرهای ویسالیا و تری ریورز گذر می‌کند، بهترین راه برای دسترسی به ورودی اَش مان‌تین (Ash Mountain Entrance) پارک ملی سکویا محسوب می‌شود. مسیر دیگر بزرگراه سی.آ ۱۸۰ (CA ۱۸۰) است که از شهر فرسنو عبور می‌کند و به ورودی بیگ استامپ (Big Stump Entrance) که در نزدیکی روستای گرانت گروو منتهی می‌شود.

چه هتل هایی در پارک ملی سکویا قرار دارند؟

هتل سیلور سیتی مانتین ریسورت
مهمانخانه کامفورت این لون پاین
اقامتگاه ووکساچی لاج
مهمانخانه کامفورت این اند سوئیتس سکویا/کینگز کنیون
مهمانخانه لیزی جی رنچ-آمریکاس بست ولیو این
اقامتگاه سیِ را لاج