مهمترین اصطلاحات پرواز و فرودگاه که باید بدانید

سفرهای هوایی همیشه هیجان‌انگیز هستند، اما گاهی اصطلاحات و واژه‌های تخصصی فرودگاه و پرواز می‌توانند برای مسافران گیج‌کننده باشند. کلماتی مانند گیت، چک‌این یا بوردینگ پس در نگاه اول ساده به نظر می‌رسند، اما ندانستن معنای دقیق آن‌ها ممکن است باعث سردرگمی شود.آشنایی با اصطلاحات پرکاربرد در پرواز و فرودگاه، تجربه سفر را آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌کند. وقتی بدانید هر واژه به چه معناست و در چه موقعیتی استفاده می‌شود، می‌توانید با آرامش بیشتری از مراحل قبل از پرواز تا رسیدن به مقصد عبور کنید. در این مطلب با مهم‌ترین اصطلاحات پرواز و فرودگاه آشنا می‌شویم؛ اصطلاحاتی که دانستن آن‌ها برای هر مسافر، چه تازه‌کار و چه باتجربه، ضروری است.

۱- اصطلاحات مربوط به بلیت و مدارک سفر

یکی از اولین دغدغه‌های هر مسافر قبل از پرواز، آماده کردن مدارک ضروری سفر است. بدون این مدارک، حتی اگر بهترین بلیت را هم خریده باشید، اجازه ورود به هواپیما را نخواهید داشت. آشنایی با اصطلاحات مربوط به مدارک، خیال شما را از همان ابتدای سفر راحت می‌کند.

Ticket (بلیط هواپیما)

بلیط هواپیما سندی است که نشان می‌دهد شما صندلی مشخصی در یک پرواز رزرو کرده‌اید. امروزه تقریباً همه ایرلاین‌ها بلیت الکترونیکی (E-ticket) صادر می‌کنند. بعد از خرید، یک پیامک یا ایمیل شامل اطلاعات پرواز دریافت می‌کنید. این اطلاعات شامل نام مسافر، شماره پرواز، تاریخ، ساعت حرکت و کد رزرو است.

نکته مهم این است که حتی اگر پرینت بلیت را همراه نداشته باشید، ارائه‌ کارت ملی یا گذرنامه کافی است و ایرلاین می‌تواند رزرو شما را پیدا کند. با این حال داشتن یک نسخه چاپی همیشه خیال‌تان را راحت‌تر می‌کند.

PNR (کد رزرو یا رفرنس نامبر)

PNR یک کد شش یا هفت رقمی است که هنگام خرید بلیت صادر می‌شود و به نوعی شماره پرونده‌ سفر شما محسوب می‌شود. با وارد کردن این کد در سایت یا اپلیکیشن ایرلاین می‌توانید وضعیت پرواز را بررسی کنید، کارت پرواز آنلاین بگیرید یا حتی تغییراتی در بلیت ایجاد کنید.

مسافران معمولاً از این کد با نام «کد رهگیری» یا «کد رزرو» یاد می‌کنند. فراموش کردن این کد باعث نمی‌شود بلیت شما باطل شود، اما داشتن آن کارتان را در همه مراحل آسان‌تر می‌کند.

Passport (گذرنامه)

گذرنامه یا پاسپورت مهم‌ترین مدرک شناسایی برای سفرهای خارجی است. بدون پاسپورت معتبر، هیچ ایرلاینی اجازه پرواز به شما نمی‌دهد. برای ایرانیان، گذرنامه باید حداقل ۶ ماه اعتبار داشته باشد تا بتوانند وارد کشور مقصد شوند.

در پروازهای داخلی نیازی به گذرنامه نیست و کارت ملی کافی است. با این حال، بسیاری عادت دارند حتی برای پرواز داخلی هم گذرنامه را همراه داشته باشند تا همه مدارکشان یک‌جا باشد.

Visa (ویزا یا روادید)

ویزای ورود مجوزی است که کشور مقصد برای حضور شما صادر می‌کند. برخی کشورها مانند ترکیه و ارمنستان برای ایرانی‌ها ویزا نمی‌خواهند، برخی مثل امارات ویزا را پیش از پرواز صادر می‌کنند، و برخی کشورها امکان ویزای فرودگاهی (Visa on Arrival) دارند.

داشتن یا نداشتن ویزا یکی از مهم‌ترین عواملی است که باید قبل از خرید بلیت بررسی کنید، زیرا نداشتن آن می‌تواند باعث شود در همان فرودگاه مبدا از پرواز شما جلوگیری شود.

۲- اصطلاحات مربوط به مراحل قبل از پرواز

بعد از ورود به فرودگاه، چند مرحله مهم را باید پشت سر بگذارید: تحویل بار، گرفتن کارت پرواز، عبور از گیت امنیتی و رفتن به سالن انتظار. در هر کدام از این مراحل اصطلاحاتی استفاده می‌شود که دانستن آن‌ها باعث می‌شود با اعتمادبه‌نفس بیشتری جلو بروید و کمتر دچار استرس شوید.

Check-in (چک‌این یا پذیرش پرواز)

اولین قدم بعد از ورود به فرودگاه، مراجعه به کانتر ایرلاین برای چک‌این است. در این مرحله مدارک شناسایی و بلیت را ارائه می‌کنید و اگر بار دارید تحویل می‌دهید.

مأمور ایرلاین اطلاعات شما را ثبت می‌کند، صندلی مشخصی به شما اختصاص می‌دهد و کارت پرواز صادر می‌کند. در فرودگاه‌ها معمولاً این بخش شلوغ‌ترین قسمت سالن پرواز است. توصیه می‌شود برای پرواز داخلی حداقل یک ساعت و نیم و برای پرواز خارجی سه ساعت زودتر به فرودگاه بروید.

Boarding Pass (کارت پرواز)

کارت پرواز مهم‌ترین مدرکی است که بعد از چک‌این دریافت می‌کنید. روی آن اطلاعاتی مانند نام مسافر، شماره پرواز، شماره صندلی، زمان سوار شدن (Boarding Time) و شماره گیت نوشته شده است.

در فرودگاه‌ها کارت پرواز را چندین بار بررسی می‌کنند: هنگام ورود به سالن ترانزیت، جلوی گیت خروجی و هنگام ورود به هواپیما. بنابراین، باید تا لحظه رسیدن به مقصد آن را نزد خود نگه دارید. همچنین برچسب بار که به کارت پرواز متصل می‌شود، تنها مدرک شما برای پیگیری چمدان در صورت گم‌شدن است.

Gate (گیت)

گیت محلی است که مسافران از آن برای ورود به هواپیما استفاده می‌کنند. شماره گیت روی کارت پرواز نوشته می‌شود، اما گاهی به دلیل مسائل عملیاتی تغییر می‌کند. بنابراین همیشه باید تابلوهای اطلاع‌رسانی فرودگاه را بررسی کنید.

در فرودگاه‌های بزرگ، فاصله‌ گیت‌ها زیاد است و ممکن است چند دقیقه پیاده‌روی لازم باشد. بهتر است زودتر خودتان را به گیت برسانید تا دچار استرس نشوید.

Security Check (بازرسی امنیتی)

یکی از جدی‌ترین مراحل سفر هوایی بازرسی است. همه مسافران باید از دستگاه‌های ایکس‌ری عبور کنند و وسایل‌شان بررسی شود. مایعات بیشتر از ۱۰۰ میلی‌لیتر، اجسام تیز و برخی وسایل الکترونیکی ممکن است ضبط یا ممنوع شوند.

در فرودگاه‌ها معمولاً یک بار قبل از ورود به سالن پرواز و گاهی بار دیگر نزدیک گیت، بازرسی انجام می‌شود. بهتر است وسایل فلزی، کمربند یا لپ‌تاپ را زودتر از کیف خارج کنید تا معطلی کمتری داشته باشید.

۳- اصطلاحات مربوط به بار و وسایل

بار و وسایل شخصی از مهم‌ترین بخش‌های سفر هوایی هستند. قوانین مربوط به میزان بار، تفاوت بار دستی و بار اصلی، و همین‌طور جریمه‌های اضافه بار موضوعاتی‌اند که همیشه برای مسافران سوال‌برانگیز بوده‌اند. دانستن اصطلاحات این بخش به شما کمک می‌کند از همان ابتدا درست برنامه‌ریزی کنید و جلوی هزینه‌های اضافی را بگیرید.

Baggage (بار اصلی یا چمدان تحویلی)

بار اصلی همان چمدانی است که در کانتر تحویل می‌دهید و در قسمت بار هواپیما قرار می‌گیرد. وزن مجاز آن بسته به نوع پرواز و کلاس بلیت متفاوت است. در پروازهای داخلی ایران معمولاً ۲۰ کیلوگرم بار رایگان برای هر مسافر در نظر گرفته می‌شود.

وسایلی مانند مایعات، اسپری یا ابزار فلزی باید در بار اصلی قرار بگیرند و امکان حمل آن‌ها در کابین وجود ندارد. برچسب بار که به چمدان و کارت پرواز شما زده می‌شود، کلید پیگیری در مقصد است.

Carry-on (بار دستی یا کابین بگ)

بار دستی همان کیف یا چمدان کوچکی است که می‌توانید همراه خود به داخل هواپیما ببرید. معمولاً وزن آن نباید بیشتر از ۷ کیلوگرم باشد.

مدارک مهم، وسایل ارزشمند مثل طلا و جواهر، لپ‌تاپ و پاوربانک باید در بار دستی باشند، زیرا در بار اصلی یا ممکن است آسیب ببینند یا حملشان ممنوع است. بهتر است کیف دستی‌تان سبک و جمع‌وجور باشد تا در قفسه‌های بالای صندلی به راحتی جا بگیرد.

Excess Baggage (اضافه بار)

اگر بار شما بیشتر از حد مجاز باشد، باید هزینه‌ای اضافه پرداخت کنید. این هزینه معمولاً بر اساس وزن اضافه (هر کیلوگرم) محاسبه می‌شود. در پروازهای داخلی، نرخ اضافه بار هر ایرلاین متفاوت است و گاهی نزدیک به قیمت خود بلیت می‌شود.

به همین دلیل توصیه می‌شود قبل از حرکت به فرودگاه وزن چمدان‌تان را بررسی کنید. بعضی مسافران اضافه بار خود را با پست هوایی یا باربری ارسال می‌کنند چون در بسیاری از مواقع مقرون‌به‌صرفه‌تر است.

Baggage Claim (تحویل بار در مقصد)

بعد از رسیدن به فرودگاه مقصد، آخرین مرحله‌ی شما تحویل گرفتن بار است. باید به سالن مخصوص بروید و روی نوار نقاله منتظر بمانید. اگر چمدان شما دیر رسید یا اشتباهی به مقصد دیگری فرستاده شد، برچسب بار روی کارت پرواز کمک می‌کند تا پیگیری کنید.

در فرودگاه‌های داخلی، معمولاً چمدان‌ها بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه بعد از فرود روی نوار می‌آیند. بهتر است همیشه چمدان‌تان را با برچسب یا روبان مشخص کنید تا بین چمدان‌های مشابه، راحت‌تر پیدایش کنید.

۴- اصطلاحات مربوط به زمان و وضعیت پرواز

یکی از پرچالش‌ترین قسمت‌های سفر هوایی برای مسافران، موضوع زمان پرواز است. خیلی وقت‌ها پرواز به‌موقع انجام نمی‌شود و روی مانیتورهای فرودگاه اصطلاحاتی ظاهر می‌شود که باید معنی‌شان را بدانید. این اصطلاحات به شما کمک می‌کنند درک بهتری از وضعیت پروازتان داشته باشید و برنامه‌ریزی خود را بر اساس واقعیت انجام دهید.

On-time (پرواز به‌موقع)

وقتی پرواز دقیقاً در زمان اعلام‌شده انجام شود، اصطلاحاً On-time است. این وضعیت برای مسافرانی که معمولاً تجربه‌ تاخیرهای طولانی داشته‌اند، خیلی خوشحال‌کننده است! برخی پروازها به دلیل ترافیک هوایی یا مسائل عملیاتی دچار تأخیر می‌شوند. پس وقتی روی تابلو عبارت On-time را دیدید، یعنی خیال‌تان راحت باشد.

Delayed (تاخیر پرواز)

ابن اصطلاح، یکی از رایج‌ترین واژه‌هایی که مسافران می‌بینند. Delayed یعنی پرواز شما به هر دلیل دیرتر از زمان مقرر انجام می‌شود. این تأخیر می‌تواند چند دقیقه باشد یا حتی چند ساعت.

در اغلب فرودگاه‌ها معمولاً علت دقیق تاخیر اعلام نمی‌شود و تنها روی مانیتور می‌نویسند «تاخیر دارد». توصیه می‌شود همیشه کمی خوراکی، آب و یک پاوربانک همراه داشته باشید تا در سالن انتظار راحت‌تر باشید.

Cancelled (لغو پرواز)

گاهی پرواز به‌طور کامل لغو می‌شود. این موضوع ممکن است به دلایل فنی، شرایط آب‌وهوایی یا تصمیم سازمان هواپیمایی باشد. در این شرایط ایرلاین موظف است یا مبلغ بلیت را به شما بازگرداند یا پرواز جایگزین ارائه کند.

برای مسافران، لغو پرواز به‌خصوص در فصل زمستان (به دلیل مه یا بارش سنگین برف) اتفاق نسبتاً شایعی است. به همین دلیل پیگیری اطلاعیه‌های ایرلاین قبل از حرکت به فرودگاه توصیه می‌شود.

Estimated / Expected (زمان تقریبی پرواز)

گاهی روی تابلوهای فرودگاه می‌بینید که به‌جای ساعت دقیق پرواز، نوشته شده «Estimated» یا «Expected». این یعنی پرواز به‌طور موقت تأخیر دارد و ساعت جدید به‌صورت تخمینی اعلام شده است. در چنین شرایطی بهتر است نزدیک گیت باقی بمانید تا اگر تغییر دیگری رخ داد جا نمانید.

Boarding Time (زمان سوار شدن)

زمانی که مسافران باید به سمت هواپیما حرکت کنند. این ساعت روی کارت پرواز درج شده و معمولاً حدود نیم ساعت قبل از زمان پرواز است.

خیلی از مسافران تصور می‌کنند اگر ۱۰ دقیقه مانده به پرواز خود را به گیت برسانند کافی است، در حالی که گیت ممکن است زودتر بسته شود. همیشه باید زمان Boarding را جدی بگیرید.

۵- اصطلاحات مربوط به داخل هواپیما

وقتی وارد هواپیما می‌شوید، دنیای جدیدی شروع می‌شود. هر چیزی داخل هواپیما اسم خاص خودش را دارد و مهم است بدانید کدام بخش چه کاربردی دارد. این آشنایی باعث می‌شود پرواز برایتان راحت‌تر و امن‌تر باشد و در صورت بروز شرایط خاص، بدانید چه کار کنید.

Cabin Crew (مهمانداران پرواز)

مهمانداران یا Cabin Crew کسانی هستند که مسئولیت امنیت و راحتی مسافران را در طول پرواز بر عهده دارند. بسیاری از مسافران تازه‌کار فکر می‌کنند کار مهماندار فقط پذیرایی است، در حالی که آن‌ها برای شرایط اضطراری آموزش دیده‌اند.

در ایرلاین‌های ایرانی معمولاً مهمانداران فارسی صحبت می‌کنند، اما در پروازهای خارجی تسلط به زبان انگلیسی ضروری است.

Seatbelt (کمربند ایمنی)

یکی از ابتدایی‌ترین و در عین حال مهم‌ترین موارد ایمنی در پرواز است. بستن کمربند هنگام برخاستن، نشستن و زمانی که چراغ «بستن کمربند» روشن است الزامی است.

خیلی از مسافران به‌خصوص در پروازهای کوتاه داخلی، اهمیت کمربند را جدی نمی‌گیرند، در حالی که حتی در پروازهای کوتاه هم ممکن است هوا دچار تلاطم (Turbulence) شود.

Overhead Bin (محفظه بالای سر)

این اصطلاح همان قفسه‌هایی است که بالای صندلی‌ها قرار دارد و مسافران وسایل دستی خود را در آن قرار می‌دهند. توصیه می‌شود وسایل سنگین یا خطرناک را در آن نگذارید. همچنین بهتر است وسایل ضروری (مثل دارو یا مدارک) را در کیف کوچکی زیر صندلی‌تان نگه دارید.

در پروازهای داخلی، به‌خصوص وقتی هواپیما پر باشد، فضای این محفظه‌ها خیلی سریع پر می‌شود.

Turbulence (تلاطم یا تکان‌های هواپیما)

تلاطم هوایی اتفاقی طبیعی است و به‌دلیل تغییر جریان‌های هوا رخ می‌دهد. ممکن است باعث تکان‌های شدید هواپیما شود اما معمولاً خطرناک نیست. خیلی از مسافران اولین بار که تلاطم را تجربه می‌کنند، وحشت‌زده می‌شوند. در چنین مواقعی بهترین کار بستن کمربند و آرامش داشتن است.

Pilot Announcement (اعلام خلبان)

خلبان در طول پرواز چند بار از طریق بلندگو اطلاعاتی ارائه می‌دهد: ارتفاع پرواز، شرایط آب‌وهوایی، مدت زمان باقی‌مانده تا مقصد. در پروازهای داخلی، معمولاً خلبان ابتدا به فارسی و سپس به انگلیسی اعلام می‌کند. گوش دادن به این اطلاعیه‌ها به شما کمک می‌کند دید بهتری نسبت به زمان رسیدن داشته باشید.

۶- اصطلاحات مربوط به مقصد و پس از پرواز

سفر هوایی فقط به رسیدن به مقصد ختم نمی‌شود. بعد از فرود هم مراحل مهمی مثل کنترل گذرنامه، تحویل بار و عبور از گمرک پیش روی شماست. اگر با اصطلاحات این بخش آشنا باشید، عبور از این مراحل سریع‌تر و بی‌دردسرتر خواهد بود.

Transit (ترانزیت یا پرواز ارتباطی)

اگر پرواز مستقیم به مقصد نداشته باشید، باید در کشوری دیگر توقف کنید و پرواز بعدی را سوار شوید. این توقف را ترانزیت می‌گویند.

برای ایرانی‌ها داشتن ویزای ترانزیت در برخی کشورها (مثل آلمان یا فرانسه) الزامی است، حتی اگر قصد خروج از فرودگاه را نداشته باشید.

Customs (گمرک)

بعد از ورود به کشور مقصد، باید از بخش گمرک عبور کنید. در این بخش، ماموران ممکن است وسایل شما را بررسی کنند تا مطمئن شوند چیزی خلاف قوانین کشور وارد نکرده‌اید. در فرودگاه‌های ایران هم هنگام بازگشت، گمرک حضور دارد و برای کالاهای خاص یا حجم زیاد ارز ممکن است سوال بپرسند.

Immigration (کنترل گذرنامه یا مرزبانی)

اینجا جایی است که مأموران گذرنامه‌ شما را بررسی می‌کنند و اجازه ورود به کشور مقصد را می‌دهند. آن‌ها ممکن است سوالاتی درباره هدف سفر یا مدت اقامت بپرسند.

در بسیاری از کشورها، مهر ورود در پاسپورت شما ثبت می‌شود. مسافران باید همیشه این مهرها را نگه دارند، چون هنگام درخواست ویزاهای بعدی اهمیت دارند.

Arrival Hall (سالن ورود)

آخرین بخش سفر، جایی است که بعد از تحویل بار و عبور از گمرک وارد آن می‌شوید. معمولاً خانواده‌ها و رانندگان تاکسی یا ترانسفر در این سالن منتظر مسافران هستند.

سالن ورود معمولاً جدا از سالن پروازهای خروجی است. بهتر است قبل از پرواز به عزیزانتان بگویید دقیقاً در کدام بخش منتظر باشند.

۷- اصطلاحات مربوط به پرواز و فرود

لحظات برخاستن از زمین و فرود آمدن روی باند، هیجان‌انگیزترین و در عین حال حساس‌ترین بخش‌های سفر هوایی هستند. آشنایی با اصطلاحات این بخش به شما کمک می‌کند پرواز را با اطمینان و آرامش بیشتری تجربه کنید و بدانید هر لحظه چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

Take-off (تیک‌آف یا برخاستن)

تیک‌آف همان لحظه‌ای است که هواپیما از زمین جدا می‌شود و پرواز رسمی آغاز می‌شود. خلبان با کنترل زاویه و قدرت موتور هواپیما را بلند می‌کند. برای مسافران، این لحظه معمولاً همراه با هیجان و کمی استرس است. هنگام تیک‌آف، بهتر است تمام وسایل الکترونیکی در حالت پرواز یا خاموش باشند و کمربند ایمنی بسته باشد.

Landing (لندینگ یا فرود آمدن)

لندینگ لحظه‌ای است که هواپیما دوباره روی باند می‌نشیند. خلبان باید سرعت و زاویه فرود را دقیق کنترل کند. تکان‌های جزئی هنگام فرود طبیعی است و نگران‌کننده نیست. گاهی در شرایط بد آب‌وهوایی، ممکن است خلبان تصمیم بگیرد به فرودگاه دیگری منتقل شود.

Runway (باند پرواز)

باند مسیر مشخصی است که هواپیما برای تیک‌آف یا لندینگ استفاده می‌کند و هر باند شماره خاص خود را دارد. آشنایی با این اصطلاح به درک بهتر فرآیند پرواز کمک می‌کند، به‌خصوص در فرودگاه‌های شلوغ ایران.

Taxiing (تاکسی کردن)

قبل و بعد از پرواز، هواپیما روی زمین حرکت می‌کند تا به باند یا گیت برسد. این حرکت را تاکسی کردن می‌نامند و ممکن است چند دقیقه طول بکشد.

Climb & Descent (اوج‌گیری و کاهش ارتفاع)

بعد از تیک‌آف هواپیما ارتفاع می‌گیرد (Climb) و هنگام نزدیک شدن به مقصد ارتفاع کاهش می‌یابد (Descent). تغییر فشار هوا در این مرحله باعث گرفتن گوش‌ها می‌شود، برای کاهش فشار جو می‌توان آدامس جوید یا آب قورت داد.

۸- کلاس های پروازی و خدمات (Cabin Classes & Services)

نوع صندلی و کلاس پروازی تاثیر مستقیمی روی راحتی، امکانات و میزان بار مجاز شما دارد. دانستن اصطلاحات این بخش کمک می‌کند بهترین انتخاب را هنگام خرید بلیت داشته باشید.

Economy Class (کلاس اکونومی)

کلاس اقتصادی رایج‌ترین نوع صندلی در اکثر ایرلاین‌ها است. فضای پا در این کلاس محدود و صندلی‌ها معمولاً ساده اما راحت هستند. پذیرایی در این کلاس شامل نوشیدنی و میان‌وعده یا غذاهای ساده است. بار مجاز برای مسافران اکونومی معمولاً محدود است، برای مثال در پروازهای داخلی ایران حدود ۲۰ کیلوگرم. اولویت سوار شدن پایین است و دسترسی به سالن‌های انتظار ویژه وجود ندارد. با وجود محدودیت‌ها، کلاس اقتصادی گزینه‌ای مناسب برای کسانی است که می‌خواهند هزینه سفر را کمتر کنند و تجربه‌ای قابل قبول داشته باشند.

Premium Economy Class (کلاس اکونومی ممتاز)

کلاس اقتصادی ممتاز نسخه‌ای راحت‌تر از کلاس اقتصادی است و فضای پا و صندلی بیشتری برای مسافر فراهم می‌کند. کیفیت پذیرایی در این کلاس بهتر و بار مجاز کمی بیشتر است و اولویت سوار شدن نیز کمی بالاتر است. این کلاس برای افرادی مناسب است که می‌خواهند با هزینه نسبتا پایین، تجربه پرواز راحت‌تر و با امکانات بیشتری نسبت به اکونومی داشته باشند.

Business Class (کلاس تجاری)

کلاس تجاری شامل صندلی‌های بزرگتر با امکان خوابیدن کامل و فضای خصوصی بیشتر است. پذیرایی در این کلاس کامل و شامل وعده‌های غذایی متنوع و نوشیدنی‌های خاص است. مسافران کلاس تجاری اولویت سوار شدن و پیاده شدن از هواپیما دارند و به سالن‌های انتظار اختصاصی (Lounge) دسترسی پیدا می‌کنند. بار مجاز بیشتر و امکان حمل وسایل اضافی بدون هزینه اضافه از دیگر ویژگی‌های این کلاس است. این کلاس برای کسانی مناسب است که می‌خواهند در طول پرواز استراحت کامل داشته باشند یا کار کنند.

First Class (فرست کلاس یا درجه یک)

کلاس فرست کلاس لوکس‌ترین و گران‌ترین کلاس پروازی است. صندلی‌ها بسیار بزرگ و قابل تبدیل به تخت خواب کامل هستند. خدمات اختصاصی شامل پذیرایی با غذاهای گران‌قیمت و نوشیدنی‌های ویژه ارائه می‌شود و پرسنل ویژه برای هر مسافر اختصاص داده شده‌اند. مسافران این کلاس دسترسی کامل به سالن‌های اختصاصی لوکس دارند و بار مجاز بسیار بالا است، همچنین امکان حمل وسایل اضافی بدون هزینه اضافی فراهم شده است. این کلاس مناسب افرادی است که می‌خواهند حداکثر راحتی و امکانات را تجربه کنند.

Fare Bucket / Booking Class (رده کرایه یا کلاس رزرو)

رده کرایه یا کلاس رزرو، کدهای حروفی مانند Y ،M ،K و… هستند که شرایط کرایه، امکان تغییر، استرداد و امتیازهای مسافر دائمی را مشخص می‌کنند. دانستن این کدها به مسافر کمک می‌کند تصمیم بگیرد آیا بلیت قابل تغییر است، چه میزان امتیاز دریافت می‌کند و آیا امکان ارتقای کلاس دارد یا نه. این موضوع به‌خصوص برای کسانی که سفرهای متعدد دارند و یا قصد استفاده از امتیاز پروازهای قبلی را دارند اهمیت زیادی دارد.

۹- اصطلاحات خدمات فرودگاهی

فرودگاه‌ها امکانات متنوعی برای مسافران دارند، اما نام برخی از خدمات ممکن است برای تازه‌واردها مبهم باشد. آشنایی با این اصطلاحات سفر را آسان‌تر می‌کند.

VIP فرودگاه

VIP که مخفف Very Important Person به معنی شخص بسیار مهم است به خدمات ویژه‌ای اشاره دارد که برای مسافرانی ارائه می‌شود که می‌خواهند راحتی و اولویت بیشتری در فرودگاه داشته باشند. این خدمات شامل ورود و خروج سریع از فرودگاه، ترانسفر اختصاصی تا هواپیما و استفاده از سالن‌های لوکس است. تجربه استفاده از این خدمات باعث کاهش زمان انتظار و راحتی بیشتر مسافر می‌شود و معمولاً برای مسافران بیزینسی یا کسانی که بلیت‌های لوکس دارند کاربرد دارد.

CIP فرودگاه

CIP مخفف Commercially Important Person و به معنی شخص تجاری مهم است و خدماتی مشابه VIP ارائه می‌دهد و بیشتر برای مسافرانی است که هزینه این سرویس را پرداخت کرده‌اند. خدمات CIP فرودگاه امام خمینی هم در ایران قابل استفاده است. این خدمات شامل عبور از گیت‌های ویژه، استفاده از سالن‌های اختصاصی و ترانسفر سریع داخل فرودگاه است. تفاوت اصلی CIP با VIP در این است که CIP معمولاً برای مسافرانی است که به‌صورت تجاری یا با پرداخت هزینه اضافه از خدمات ویژه بهره‌مند می‌شوند، نه الزاماً افراد معروف یا دولتی.

Departure Tax (عوارض خروج از کشور)

عوارض خروج مبلغی است که قبل از پرواز خارجی باید پرداخت شود. این مبلغ معمولاً هنگام تحویل بلیت یا چک‌این دریافت می‌شود و نشان‌دهنده پرداخت قانونی برای ترک کشور است. دانستن این نکته برای مسافران مهم است تا هنگام تحویل مدارک یا ورود به سالن پرواز دچار سردرگمی نشوند.

Porter / Trolley (خدمات حمل بار)

Porter یا Trolley به خدمات-------------------- حمل چمدان توسط کارکنان فرودگاه اشاره دارد. در فرودگاه‌های شلوغ ایران مانند مهرآباد یا امام خمینی، استفاده از این خدمات کمک می‌کند تا بار خود را راحت‌تر و بدون خستگی جابه‌جا کنید. این خدمات برای کسانی که بار سنگین دارند یا با افراد مسن و کودکان سفر می‌کنند بسیار کاربردی است.

۱۰- اصطلاحات مسافران خاص و درخواست‌های کمکی

برخی مسافران نیازهای ویژه‌ای دارند؛ نوزادان، کودکان بدون همراه، سالمندان یا افراد با محدودیت حرکتی. آشنایی با اصطلاحات این بخش، دریافت خدمات مناسب را آسان‌تر می‌کند.

INF / CHD (نوزاد / کودک)

INF به نوزادی گفته می‌شود که زیر ۲ سال سن دارد و معمولاً روی صندلی جداگانه نمی‌نشیند. قوانین بار و کرایه برای این مسافران متفاوت است و معمولاً هزینه بلیت آنها کمتر از مسافر عادی محاسبه می‌شود. CHD به کودکان بین ۲ تا ۱۲ سال گفته می‌شود که صندلی جداگانه دارند و کرایه و قوانین خاص خود را دارند. آشنایی با این اصطلاحات به والدین کمک می‌کند قبل از سفر شرایط مناسب را برای کودک خود فراهم کنند و در طول سفر نگرانی کمتری داشته باشند.

UM (کودک بدون همراه)

UM مخفف Unaccompanied Minor است و به کودکانی گفته می‌شود که بدون همراه سفر می‌کنند. این کودکان تحت مراقبت ویژه کارکنان ایرلاین قرار می‌گیرند و فرم‌ها و خدمات مخصوص برای اطمینان از ایمنی و راحتی آن‌ها فراهم می‌شود. مسافران و والدین باید این خدمات را قبل از سفر رزرو کنند تا کودکان در تمام مراحل پرواز تحت نظارت باشند و نگرانی بابت امنیت آنها نداشته باشند.

WCHR / WCHS / WCHC (مسافر با نیاز به ویلچر یا کمک حرکتی)

WCHR به مسافرانی گفته می‌شود که قادر به راه رفتن کوتاه با کمک ویلچر هستند، WCHS کسانی هستند که برای راه رفتن کوتاه نیاز به کمک دارند، و WCHC مسافرانی هستند که کاملاً نیازمند کمک برای حرکت در فرودگاه هستند. دانستن این اصطلاحات کمک می‌کند تا درخواست‌های کمکی به‌موقع ارائه شود و تجربه سفر برای افراد با محدودیت حرکتی آسان‌تر شود.

Special Meals (وعده غذایی ویژه)

Special Meals به وعده‌های غذایی خاص برای دلایل پزشکی، مذهبی یا رژیمی اشاره دارد. مسافران باید هنگام رزرو بلیت یا قبل از پرواز این نیاز خود را اعلام کنند تا ایرلاین بتواند وعده مناسب را برایشان فراهم کند. این خدمات شامل غذاهای بدون گلوتن، گیاهی، رژیمی، حلال و سایر نیازهای خاص است.

سخن پایانی

از مدارک و بلیت گرفته تا مراحل قبل از پرواز، بار و وسایل همراه، وضعیت پرواز، داخل هواپیما، فرود و خدمات ویژه، هر اصطلاح پرواز و هواپیما، کاربرد مشخصی دارد. دانستن این اصطلاحات برای مسافرانی که با فرودگاه‌ها و قوانین داخلی و بین‌المللی سروکار دارند، کمک می‌کند تجربه سفر هوایی بدون استرسی داشته باشند.