همه چیز درباره مجسمه آزادی آمریکا + عکس و آدرس

مجسمه آزادی (STATUE OF LIBERTY) نیویورک یکی از معروف‌ترین مجسمه‌هایی است که در قرن نوزدهم میلادی توسط فرانسوی‌ها ساخته شد و ۹۳ متر ارتفاع دارد و مهندس ایفل، طراح و سازنده برج معروف ایفل پاریس نیز یکی از دست‌اندرکاران ساخت سازه مجسمه آزادی در قرن نوزدهم میلادی بود. مجسمه آزادی نیویورک یکی از نمادهای گردشگری و به نوعی، نماد سیاسی و دموکراسی در ایالات متحده بوده و البته حرف و حدیث‌ها درباره‌اش بسیار است. نیویورک یکی از اصلی‌ترین مقصدهای گردشگری در خاک آمریکا بوده و این مجسمه در جزیره لیبرتی واقع شده و برای بازدید آن و موزه‌اش، بایستی تورهایی را خریداری کرد. این موزه یکی از جاذبه‌های دیدنی نیویورک محسوب می‌شود.
در این گفتار مجله گردشگری سفرمارکت، درباره داستان پر فراز و نشیب طراحی و ساخت مجسمه آزادی و روش‌های طراحی پایه و مشکلات ساخت و تامین بودجه، اطلاعات خوبی ارائه شده است تا مسافران آمریکای شمالی، درباره این نماد توریستی و سیاسی آمریکا، نکته‌های خوبی بدانند. اگر شما مخاطب گرامی، تجربه بازدید از این مجسمه غول پیکر را داشتید، دیدگاه‌های خود را از طریق بخش کامنت در انتهای گفتار به اشتراک بگذارید.

مجسمه آزادی آمریکا نماد چیست؟

مجسمه آزادی شهر نیویورک، نمادی سیاسی است و به عنوان یکی از مشهورترین مجسمه‌های جهان در قرن بیستم معرفی شده است. تندیس آزادی نیویورک، به نوعی نماد این شهر بین‌المللی ایالات متحده محسوب می‌شود. در واقع این مجسمه، از مجبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر بوده و نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو درج شده است. یونسکو، تعریفی از این مجسمه ارائه کرده و می‌گوید که مجسمه آزادی، شاهکار روح انسان و نمادی برای عمق بخشیدن به مولفه‌های آزادی، صلح، حقوق بشر، لغو برده‌داری و گسترش دموکراسی است.
مجسمه آزادی را می‌توان نماد آزادی ایالات متحده و نشان دوستی این کشور پس از استقلال آمریکا با دولت فرانسه برشمرد. این مجسمه پس از خروج آمریکا از استعمار بریتانیا به این کشور اهدا شد. گردشگرانی که عازم نیویورک می‌شوند معمولا از این نماد دیدن می‌کنند.

تاریخچه مجسمه آزادی نیویورک چیست؟

در کتاب‌های تاریخ درباره علت ساخت و تاریخچه مجسمه آزادی، مطالب مختلفی بیان شده است. اما چون آمریکا در فهرست مستعمرات بریتانیای کبیر قرار داشت و پس از منازعاتی که بین دولت آمریکا و بریتانیا در قرن نوزدهم میلادی شکل گرفت، آمریکا توانست استقلال خود را بدست آورده و کسب این استقلال با کمک فرانسه امکان پذیر گردید. بعد از انتشار بیانیه استقلال (DECLERATION OF INDEPENDENCE) که یکی از اسناد مهم و تاثیرگذار در روند تاریخ معاصر محسوب می‌شود، دولت فرانسه به منظور ماندگار و جاودانه کردن پیوند دوستی خود با آمریکایی‌ها، مجسمه‌ای را ساخت و به این کشور اعطا کرد. بنابراین مجسمه آزادی، نه تنها نماد استقلال آمریکا محسوب می‌شود که نشانه‌ای از تعمیق دوستی بین ملت فرانسه و ملت آمریکا نیز به شمار می‌آید. این نماد دوستی، ارزش تبلیغاتی و سیاسی بسیاری برای فرانسه و بالطبع آمریکا دارد.

این مجسمه در سال ۱۹۲۴ میلادی به عنوان یابود ملی در نظر گرفته شد و در پانزدهم اکتبر سال ۱۹۶۶ میلادی در فهرست آثار ملی ایالات متحده قرار گرفت. ۱۸ سال بعد یعنی در اواسط دهه هشتاد میلادی یعنی سال ۱۹۸۴، یونسکو این اثر نیویورکی را در فهرست میراث جهانی خود جای داد تا سبب افزایش ظرفیت تبلیغاتی و جایگاه این اثر ملی آمریکایی در سطح بین‌الملل شود. به هر حال اگر به تماشای مجسمه آزادی رفتید، یکی از ده‌ها اثر ثبت شده آمریکا در فهرست میراث جهانی یونسکو را دیدن کردید.
عکس مجسمه آزادی نیویورک

سازنده مجسمه آزادی کیست؟

مهندس ایفل، کسی که طراح و سازنده برج معروف ایفل یعنی نماد گردشگری پاریس و حتی جهان در اواخر قرن نوزدهم میلادی بود، سازنده مجسمه آزادی بود. مجسمه آزادی از سیصد و پنجاه قطعه تشکیل شده است. تندیس آزادی آمریکا با نام رسمی روشنگر جهان یا LIBERY ENLIGHTENING THE WORLD در سال ۱۸۸۶ میلادی ساخته شد و در ۲۸ اکتبر همان سال در محل کنونی نصب شد. به نوعی نماد خوش‌آمدگویی مردم آمریکا به کسانی است که از طریق دریا وارد این شهر بزرگ می‌شوند.

جهت قرارگیری مجسمه‌ی آزادی نیویورک

مجسمه آزادی به سمت جنوب شرقی نصب شده تا کشتی‌ها و قایق‌هایی که از اقیانوس اطلس به سمت آن رهسپار می‌شوند، بتوانند آن را به راحتی مشاهده کنند. این سازه، چهل و شش متر ارتفاع داشته و با در نظر گرفتن سکویی که بر روی آن قرار گرفته، ۹۳ متر ارتفاع دارد.

مطرح شدن ایده ساخت مجسمه آزادی

فردریک اگوست بارتولدی (AUGUSTE BARTOLDI) فردی بود که از آزادی و مباحث روشنفکرانه در عصر مدرن حمایت کرده و شهرت بسیاری به واسطه طراحی این مجسمه کسب کرد. نظریه پرداز حقوق و فعال ضد برده‌داری قرن نوزدهم میلادی یعنی ادوارد رنه د لابوله فردی بود که آگوست بارتولدی را تحت تاثیر قرار داد و او را به ساخت مجسمه‌ای در این تراز، ترغیب کرد.
او گفته بود که هر بنایی که به استقلال آمریکا اشاره داشته باشد، پروژه مشترک بین فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها خواهد بود. لذا پیوند و دوستی سیاسی و فرهنگی دو کشور را تعمیق کرده و همین موضوع، جرقه‌ای در ذهن مجسمه سازی فرانسوی شد. اما نبرد فرانسه و پروس، ساخت چنین پروژه‌ای را به تعویق افکند.
ژوئن سال ۱۸۷۱ میلادی بود که بارتولدی با معرفی‌نامه‌هایی که امضای لابوله بر روی آن وجود داشت، از اقیانوس اطلس گذر کرد و راهی آمریکا شد. او در آمریکا با مردان با نفوذ این کشور در مورد ایده ساخت مجسمه به بحث و تبادل نظر پرداخت.
او پس از ورود به نیویورک، به جزیره بدلو که امروزه لیبرتی خوانده می‌شود، مطالعه کرد و تمرکز خود را برای نصب مجسمه در این جزیره، متمرکز کرد. این‌جا مکانی است که هر کشتی که عازم بندر نیویورک می‌شود، بایستی از روبروی آن عبور کند. این مجسمه ساز وقتی متوجه شد که این جزیره متعلق به آمریکا است، نامه‌ای به لابوله نوشت و گفت که این جزیره، سرزمین مشترک برای همه ایالات آمریکا می‌باشد. گفته شده که بارتولدی ۲ بار از طریق راه‌آهن از ایالات متحد عبور کرد و در ایالات این کشور، حمایت مردم ایالات را درباره ساخت مجسمه دریافت کرد. رئیس جمهور وقت آمریکا یعنی پرزیدنت سایمن گرانت (SIMON GRANT) به او گفته بود که آماده کردن جزیره برای نصب مجسمه آسان نیست و زمان بر است. از طرفی ساخت چنین مجسمه غول پیکری، پر هزینه بود.

کمک مالی برای ساخت مجسمه آزادی آمریکا

بارتولدی به نخستین مدل از ایده خود در سال ۱۸۷۰ میلادی رسید. بعد از این‌که از آمریکا به فرانسه بازگشت، به توسعه این کانسپت مشغول شد و ۵ سال بعد یعنی در سال ۱۸۷۵ میلادی، به منظور پیشنهاد ساخت مجسمه و تامین هزینه‌های آن توسط دولت فرانسه و فراهم شدن پایه‌ها برای نصب، پروژه ساخت مجسمه آزادی رسما آغاز شد. اول، سر و بازوی مشعل مجسمه به پایان رسید و سپس بخش‌های دیگر مجسمه ساخته شد. در سال ۱۸۷۶ میلادی بود که در جایی در فیلادلفیا آمریکا، یعنی پارک مادیسون در منهتن، مجسمه به نمایش عمومی درآمد. این نمایش به مدت ۶ سال ادامه یافت تا پول ساخت بقیه قسمت‌های مجسمه تامین شود. لذا تامین بودجه ظرف ۶ سال انجام گرفت. تندیس‌هایی کوچک از مجسمه آزادی ساخته و فروخته شد تا مشکل تامین مالی پروژه برطرف شود.

در زمان تامین مالی ساخت تندیس آزادی در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی، سلطنت طلب‌های فرانسوی، مخالف ساخت مجسمه بودند. لابوله فرد باهوشی بود و به منظور جلب نظر ثروتمندان، از این نماد در اپرای پاریس در سال ۱۸۷۶ میلادی استفاده شد و سپس قطعه‌ای با عنوان: LIBERTE ECLARANT MONDE نواخته شد که ورژن فرانسوی نام اعلام شده برای مجسمه آزادی محسوب می‌شد. با این اقدامات، نظر برخی از فرانسوی‌های مخالف جلب شد، به گونه‌ای که ده‌ها تن مسی که برای ساخت مجسمه نیاز بود توسط یک کارخانه‌دار فرانسوی تامین شد و او بیش از نیمی از مس مورد نیاز برای ساخت مجسمه را تامین کرد. گفته شده که در سال ۱۸۷۹ میلادی بیش از دویست و پنجاه هزار فرانک فرانسه برای ساخت مجمسه آزادی جمع‌آوری گردید. این زمان، مقارن با عصر قاجار در ایران است.

مراحل ساخت مجسمه‌ی آزادی آمریکا چگونه بود؟

بارتولدی برای ساخت این مجسمه، از دوست خود به نام اوژن ویوله لو دوک که معماری ماهر بود کمک گرفت. او یک اسکله آجری را در داخل مجسمه طراحی کرد که پوشش مجسمه بر روی آن قرار بگیرد. با ریخته‌گری فلزات، ورق مس به منظور پوشش مجسمه در نظر گرفته شد. ضخامت ورق مس نیز ۲٫۴ میلی‌متر در نظر گرفته شد و باعث شد مجسمه سبک شود. سر و بازوی مجسمه آزادی با همکاری اوژن ویوله لو دوک ساخته شد اما او در سال ۱۸۷۹ درگذشت.
با مرگ وی، چگونگی اتصال مجسمه به اسکلت درونی، در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت. در سال ۱۸۸۰ میلادی، بارتولدی با حضور یک سازنده خلاق به نام الکساندر گوستاو ایفل فرانسوی، ادامه ساخت مجسمه را دنبال کرد. ایفل آن زمان اصلا معروف نبود چون برج ایفل نیز ساخته نشده بود. ایفل و مهندس همکار آقای ایفل، موریس کوچلین، تصمیم گرفتند که از اسکلت آجری ساخته شده توسط لودوک خلاص شده و یک اسکلت آهنی بسازند. ساختار سفت و سخت کنار گذاشته شد چرا که امکان جمع شدن لایه‌های رویی مجسمه و ترک خوردن آن را به ارمغان می‌آورد.
مجسمه آزادی در بخش بیرونی، سازه برابری نداشته و این طرح مهندس ایفل بود. یک چارچوب داخلی، کار پشتیبانی سازه را انجام می‌دهد. ۲ راه پله مارپیچ داخلی برای دسترسی به تاج مجسمه آزادی طراحی شد و راه پله‌ای هم برای دسترسی به سکوی مشاهده در اطراف مشعل در نظر گرفته شد.
پس از ساخت مجسمه، در مراسمی در پاریس به تاریخ چهارم جولای ۱۸۸۴ میلادی، مجسمه تحویل سفیر ایالات متحده در فرانسه شد. پایه مجسمه سال بعد در نیویورک ساخته شد تا آماده حمل و نصب شود. لذا مجسمه یک سال در پاریس ماند.

فرآیند ساخت پایه مجسمه آزادی

فرآیند ساخت پایه مجسمه آزادی در آمریکا نیز مثل مراحل ساخت مجسمه، داستان طولانی دارد. جایی برای ساخت پایه مجسمه آزادی انتخاب گردید که متعلق به ارتش آمریکا بود. جایی که FORT WOOD نام داشت. قلعه بزرگ که کار ساختش در سال ۱۸۱۱ به اتمام رسیده بود و از ۱۲ سال پس از ساخت، به ندرت استفاده می‌شد. در طول جنگ های داخلی آمریکا زیاده استفاده شد. مجلس نیویورک در سال ۱۸۸۱ میلادی به موریس هانت دستور داد که پایه مجسمه طراحی شود. طراحی ارائه شد که ۹ ماه زمان ساختش بود. ارتفاعی سی و پنج متری برای پایه پیشنهاد گردید که بعدها به خاطر تامین مالی به ۲۷ متر کاهش یافت. دیوارهای سنگی فورت وود به بخشی از پایه‌های مجسمه تبدیل گردید و بخشی از مجسمه ماندگار شد.

ورود آمریکا به رکود از سال ۱۸۷۳ میلادی و مشکلات اقتصادی این کشور از اواخر قرن نوزدهم میلادی سبب شد تا کار روی پایه ها با مشکل همراه شود. پولیتزر که ناشری آمریکایی بود، نسبت به کمک مالی برای ساخت پروژه اقدام کرد و ۱۲۰ هزار نفر برای کمک مالی به پروژه مشارکت کردند. بسیاری از کمک‌ها کم تر از ۱ دلار آمریکا در آن زمان بود. تامین بودجه برای ساخت پایه مجسمه آزادی آن هم در روزگار رکود اقتصادی، خود اقدامی شگفت انگیز بود. چون در آن روزگار، بسیاری ار پروژه‌های عمرانی به خاطر کمبود پول، متوقف شده و بعضی چند دهه کار ساخت آن‌ها به طول می‌انجامید.

داستان انتقال مجسمه آزادی از پاریس به نیویورک

هزینه حمل مجسمه آزادی از پاریس به نیویورک توسط دولت فرانسه تامین شد. بوستون و فیلادلفیا برای انتقال مجسمه به این کشور کمک کردند. جعبه‌هایی حاوی ۳۵۰ قطعه مجسمه از طریق آب وارد نیویورک شد. هزاران نفر برای کمک در فرآیند انتقال در آن روزگار، آماده باش بودند.
قطعات بایستی روی پایه ساخته شده قرار می‌گرفت تا مجسمه کامل گردد. بخاطر عرضه پایه، نمی‌شد از داربست استفاده کرد و کارگران در زمان نصب قسمت‌های بیرونی از طناب‌ها، آویزان می‌شدند. بارتولدی قصد داشت چراغ‌هایی در بالکن مشغل قرار داده و مهندسان ارتش از بیم آن‌که ملوانان کشتی‌های در حال عبور از کنار مجسمه، با مشکل مواجه شوند، پیشنهاد را نپذیرفت.
فضاهایی در مشعل که با ورق طلا پوشانده شده بود، ایجاد گردید و چراغ‌ها را داخل آن قرار دادند. به منظور روشن کردن مشعل و سایر نیازهای برقی مجسمه، یک نیروگاه در جزیره احداث گردید. گروور کلیوند رئیس جمهور وقت آمریکا در ان روزگار، فردی بود که رسما مجسمه را در خاک آمریکا تحویل گرفت و به آمریکا اهدا شد. در تاریخ ۲۸ اکنبر سال ۱۸۸۶ میلادی.

نورپردازی مجمسه آزادی

نورپردازی مجسمه آزادی نیز داستان خود را دارد. در شب افتتاح مجسمه آزادی، زمانی که نورهای مجسمه روشن شد، تقریبا هیچ چیز مشخص نبود. تا جایی که مردم گمان داشتند که یک کرم شب تاب است تا یک مجسمه نورپردازی شده. به منظور افزایش بازتاب نور، پیشنهاد طلاکاری مجسمه توسط بارتولدی مطرح شد. اما ایده گرانی بود. هیات فانوس دریایی ایالات متحد در سال ۱۸۸۷ میلادی، متعهد شد که تجهیزاتی به منظور تقویت نور مجسمه در شب، نصب کند. اما روش‌های استفاده شده مناسب نبود. در سال ۱۸۹۳ میلادی، بارتولدی پیشنهادی ارائه کرد اما موفق به نورپردازی مجسمه نشد. او در یکی از طرح‌هایش گفته بود که باید لابی وسیعی برای مجسمه ساخته تا نور خورشید به داخل آن بتابد. اما این ایده نیز عملی نشد و به گورستان ایده‌ها رفت.

تغییر رنگ مجسمه آزادی

مجسمه آزادی تغییر رنگ یافت و تا سال ۱۹۰۰ میلادی، رنگ مجسمه مسی بود که در تصاویر مشاهده می‌کنید. این مجسمه به علت اکسیداسیون مس کم کم سبز شد. کمک بیش از ۶۰ هزار دلاری کنگره آمریکا برای مرمت و بازسازی مجسمه سبب شد که آن را رنگ کنند. مهندسان ارتش مجسمه را بررسی کردند و متوجه شدند که این رنگ آمیزی، ضرری برای مجسمه نداشته و از آن حفاظت می‌کند. نسبت به رنگ کردن داخل مجسمه نیز اقدام کردند.
در اواخر دهه نود میلادی، همه میلگردهایی که توسط ایفل در ساخت مجسمه آزادی استفاده شد، تعویض گردید و میله فولادی جایگزین آن شد. مجسمه آزادی در پنج جولای سال ۱۹۸۶ میلادی بازگشایی شد و رئیس جمهور وقت فرانسه در مراسم افتتاحش گفت که ما نگهبانان شعله آزادی هستیم و آن را با بالا نگه می داریم تا جهان ببیند.
قبلا داخل مجسمه یک آسانسور قرار گرفت تا گردشگران با سهولت بیش‌تری به بالای مجسمه بروند. از سال ۱۹۰۱ میلادی، نگهداری مجسمه آزادی به وزارت دفاع آمریکا سپرده شد تا امورات آن را مدیریت کند. روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا دستور انتقال مجسمه به وزارت دفاع را صادر کرد چون به عنوان فانوس دریایی، کارآیی نداشت. آشفتگی ها در اروپا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی سبب شد که برخی از اروپا رهسپار آمریکا شوند. آنها که به نیویورک می‌آمدند مجسمه را نه نماد روشنگری بلکه همان‌گونه که بارتولدی می‌گفت نشانه استقبال از آن‌ها در خانه جدید خود می‌پنداشتند. غزل فردی به نام لازاروس درباره این مجسمه که از آن به عنوان غول جدید یاد کرده بود، روایتی از نوع نگاه مردم قرن بیستم آمریکا به این مجسمه است.

شعر لازاروس در وصف مجسمه به این شرح بود که روی پلاکی برنزی نصب و در طبقه همکف پایه مجسمه آزادی نصب شد:
برخلاف غول برنجین نام‌آور یونان که پاهای پیروزمندش را از خشکی تا خشکی گشاده
اینجا بر دروازه‌های موج‌زده ما، جایی که آفتاب می‌نشیند توانا بانویی ایستا است،
با مشعلی که اخگرش آذرخشی محبوس است،
و نامش «مادر آنان که جلای وطن کردند.»
دست او با آتش راهنما خوش‌آمدگوی جهانیان است،
و چشمان آرامش بر بندرگاهی پل‌زده فرومی‌نگرد که دو شهر خواهر را فراگرفته.
بانو با لبانی بسته ندا سر می‌دهد که: ای سرزمین‌های کهن، کبکبه پرآوازه خود را نگه دارید؛
و به من بدهید وامانده‌های خود را، مسکینان خود را، توده‌های درهم کز کرده خود را که آرزوی تنفس در آزادی را دارند.
وازدگان مصیبت‌زده، سواحل پرغلغله‌تان را راهی کنید،
بی‌خانمان‌ها و توفان‌زدگان را سوی من راهی کنید چراغم را در کنار درب زرین برمی‌افرازم.

در طی ۴۰ سال از سال ۱۸۸۶ میلادی تا ۱۹۲۴ میلادی، ده‌ها میلیون نفر از نیویورک وارد آمریکا شدند و با دیدن مجسمه، گویی حس اضطراب آن‌ها کاهش می‌یافت. مجسمه آزادی در طول جنگ جهانی آسیب دید. تا این‌که وودرو ویلسون رئیس جمهور وقت آمریکا، پس از رفع خسارت‌های وارد شده به مجسمه آزادی، در سال ۱۹۱۶ میلادی، مجسمه آزادی را که از طریق یک کابل برق زیر آب، تامین انرژی می‌کرد، روشن کرد.
۸ سال بعد یعنی در سال ۱۹۲۴ میلادی نیز رئیس جمهور وقت، کالوین کولیج، مجسمه آزادی را اثر ملی اعلام کرد. در سال ۱۹۳۳ میلادی نیز رئیس جمهور روزولت دستور دارد که تندیس آزادی زیر نظر سازمان پارک‌های ملی این کشور قرار بگیرد. به خاطر شب‌های جنگ جهانی دوم، در شب‌ها روشن نمی‌شد.

موزه مجسمه آزادی

در سال ۱۹۷۲ میلادی یعنی چند سال پیش از انقلاب اسلامی ایران، موزه‌ای با عنوان موزه مهاجرت در کنار مجسمه آزادی توسط رئیس جمهور وقت آمریکا ریچارد نیکسون افتتاح شد که در سال ۱۹۹۱ میلادی به دلیل تشکیل موزه مشابه در جزیره الیس، آن را تعطیل کرد. با خرید بلیط هواپیما نیویورک می‌توانید از این مجسمه آزادی شهر نیویورک دیدن کنید.

مجسمه آزادی در عصر مدرن

در قرن بیست و یکم، مجسمه آزادی چند بار باز و بسته شد. یکی بخاطر حملات ۱۱ سپتامبر و دیگری به منظور نصب آسانسور و راه پله جدید. سرویس بهداشتی به مجسمه آزادی اضافه شد و از ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲ میلادی مردم توانستند با نسخه جدید و مدرن مجسمه آزادی روبرو شوند.
در دوران کرونا نیز مجسمه بسته شد. مجسمه آزادی هنوز ابهت خود را حفظ کرده است. نخستین نماد آمریکا که مسافران دریایی آمریکا با آن روبرو می شدند، این روزها صرفا یک نماد سیاسی است.

اطلاعات بازدید از مجسمه آزادی

بازدید از قسمت تاج موزه آزادی همیشه در دسترس نیست. آخرین زمان ورود به پایه بنای یادبود، ساعت ۱۶:۳۰ است. برای بازدید از مجسمه آزادی بایستی بلیت خریداری شود. تور ۴ ساعته شامل بلیط کشتی برگشت و موزه بنای یادبود و ساختمان پایه و جزیره الیس است.
جزیره لیبرتی هر روز و در تمام طول سال به جز چهارشنبه و پنج شنبه در نوامبر و ۲۵ دسامبر برای بازدید باز است. برای خریدبلیط به این سایت بروید. برای بازدید می‌بایست از کشتی های موسوم به STATUE CRUISE استفاده کرد.



کلام پایانی
اگر شما هم نظر و دیدگاهی درباره مجسمه آزادی نیویورک دارید، نظر خود را از طریق بخش کامنت در انتهای گفتار به اشتراک بگذارید. همچنین اگر قصد سفر به آمریکا دارید، از طریق سایت سفرمارکت نسبت به تهیه بلیط هواپیما به مقصد این کشور اقدام کنید.