جاهای دیدنی شیلی

بی‌نهایت بلند و به‌غایت باریک؛ مانند نوار طویلی است که خود را میان رشته‌کوه آند و اقیانوس آرام جا داده و خطی عمود بر پیکر آمریکای جنوبی، از سینه تا انگشتان پای این قاره کشیده است: شیلی؛ خطه‌ی مناظر متمایز و مظاهر متضاد طبیعت و زادگاه ادیبان بزرگی چون پابلو نرودا و گابریلا میسترال، جهانی است در ابعادی خُرد؛ دنیایی اعجاب‌انگیز مشتمل بر تمامی زیبایی‌هایی که مادر طبیعت به انسان ارزانی داشته، مقصدی تماشایی که دیدنی‌ترین چشم‌اندازهای جهان هستی را نثار چشمان شیفتگان طبیعت کرده است. از بیابان‌هایی بی‌آب و علف و قله‌هایی باشکوه و برافراشته گرفته تا یخچال‌هایی طبیعی و آتش‌فشان‌هایی فعال و جنگل‌هایی معتدله، جاهای دیدنی شیلی آن‌قدر زیادند که برای بازدید از همگی آن‌ها باید ماه‌ها در این کشور پرجاذبه اقامت کرد، اما مجال جاذبه‌گردی کوتاه است و وقت وداع نزدیک؛ بازگشت با دستانی پُر نیازمند برنامه‌ریزی دقیقی برای استفاده‌ی بهینه از زمان و داشتن فهرست کاملی از برترین جاهای دیدنی این مقصد پرطرفدار است. این مقاله، همانند سفری مجازی شما را به برترین مواهب طبیعی و جاذبه‌های گردشگری شیلی خواهد برد و فهرست جامعی از این اماکن دیدنی و پرطرفدار را به شما ارائه خواهد کرد.

کشور شیلی کجاست؟

شیلی یا به گفته بومیان این کشور «جایی که زمین در آن پایان میابد»، کشوری است بزرگ واقع در بخش غربی آمریکای جنوبی که با طولی برابر با ۴۳۰۰ کیلومتر و عرضی معادل ۱۸۰ کیلومتر در جنوبی‌ترین منطقه جهان و در نزدیکی سردترین نقطه زمین یا همان جنوبگان قرار گرفته است. این کشور با مساحتی حدود ۷۵۶۰۰۰ کیلومترمربع و جمعیتی معادل با ۱۷٫۵ میلیون نفر، در همسایگی کشورهای آرژانتین، پرو و بولیوی واقع شده است و دومین مقصد محبوب گردشگری در آمریکای جنوبی محسوب می‌شود.

آب و هوای شیلی

تنوع آب و هوایی در کشور شیلی بسیار بالاست و موجب ایجاد جاذبه‌هایی گوناگون و خلق گونه‌های متنوع گیاهی و جانوری در این کشور شده است. در شیلی نیز همانند دیگر کشورها، فصول سال نقشی مؤثر در شرایط آب و هوایی نواحی مختلف ایفا می‌کنند؛ اما در بیش‌تر مواقع سال، آب و هوای بخش‌های شمالی شیلی و در نزدیکی بیابان آتاکاما، گرم و خشک و بخش‌های مرکزی، مدیترانه‌ای است؛ در نواحی جنوبی شیلی نیز که در نزدیکی یخچال‌های طبیعی قرار گرفته‌، آب و هوایی سرد غالب است. شیلی کشوری است چهار فصل، اما به دلیل قرار گرفتن در موقعیت مکانی متمایز، ترتیب بروز فصول مختلف سال در این کشور با سایر کشورها متفاوت است. فصل بهار در کشور شیلی از ماه سپتامبر آغاز می‌شود و تا ماه نوامبر ادامه میابد. تابستان که پررونق‌ترین زمان سال برای گردشگری است، مصادف است با سال نو میلادی (ماه دسامبر) و فصل پاییز نیز ماه‌های مارس، آوریل و مه را در برمی‌گیرد. زمستان در شیلی با آغاز ماه ژوئن فرا می‌رسد و طیف وسیعی از ورزش‌های هیجان‌انگیز زمستانی نظیر اسکی و اسنوبرد را به همراه خود می‌آورد.

بهترین زمان سال برای بازدید از شیلی

بهترین زمان سال برای تماشای ستارگان، آرمیدن در سواحل خوش‌منظره سانتیاگو و گشت‌وگذار در طبیعت دل‌نواز شیلی سه ماه تابستان (دسامبر، ژانویه و فوریه) است. میانگین دمای هوای مناطق مختلف شیلی در این زمان از سال، ۲۵ درجه سانتی‌گراد (بین ۱۵ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد در نواحی مختلف) است. اما باید در نظر داشت که شیلی در تابستان به مکانی بسیار شلوغ و پرتردد تبدیل می‌شود و طبیعتاً هزینه اقامت و خرید بلیط هواپیما خارجی به مقصد شیلی نیز در این زمان از سال افزایش میابد. برای کسانی که بودجه اندکی برای سفر به شیلی دارند، دیگر فصول سال نظیر پاییز و بهار، جایگزین مناسبی برای تابستان‌ خواهد بود، چراکه در این زمان سال از ازدحام جمعیت در این کشور کاسته می‌شود و قیمت‌ها نیز کاهش میابد. اما بدترین زمان از نظر آب و هوایی برای بازدید از شیلی، زمانی بین ماه‌های ژوئن تا اوت است. زمستان در شیلی بسیار سرد است و یخبندان و شرایط بد جوی، امکان طبیعت‌گردی و بازدید از برخی مقاصد جذابی نظیر پاتاگونیا را ناممکن می‌کند. اما چنانچه قصد دارید تفریحاتی نظیر اسکی و اسنوبردینگ را در ارتفاعات آند تجربه کنید، بی‌تردید زمستان برترین زمان سال برای بازدید شماست.

پارک ملی تورس دل پاین

کوه‌های گرانیتی، رودخانه‌هایی خروشان، دریاچه‌هایی زلال و شفاف و یخچال‌هایی طبیعی؛ اینجا رؤیای شیفتگان طبیعت است؛ بهشتی خیال‌انگیز که گویی با جلوه‌های ویژه و حقه‌های سینمایی پدید آمده است: پارک ملی تورس دل پاین (Torres del Paine National Park) با طبیعت بکر و رام نشدنی خود، چیزی از عجایب هفت‌گانه جهان کم ندارد؛ دنیایی شگرف و نامحدود، سرشار از تضاد و تباین که ۲۲۵۰۰۰ هکتار از منطقه‌ی دیدنی پاتاگونیا را در برگرفته و در فهرست ذخایر زیست‌کره یونسکو نیز به ثبت رسیده است. در نگاه اول، کوه‌های سوزنی شکلی را خواهید دید که تمام نقاط پارک را احاطه کرده‌اند، اما این کوه‌ها در حقیقت محافظانی هستند که از زیباترین مواهب طبیعی این منطقه یعنی دریاچه‌های فیروزه‌ای‌رنگ، جنگل‌های بی‌خزان و یخزارهای درندشت پاسداری می‌کنند. ناگفته پیداست که طبیعت مسحورکننده‌ی این منطقه یک‌شبه پدید نیامده و حاصل میلیون‌ها سال آزمون و خطای طبیعت بوده است. ردپای پدیده‌ی فرسایش یخساری در تمامی نواحی پارک مشهود است: در دره‌های عمیق و رمزآلود، در دریاچه‌هایی یخچالی و توده‌های یخی که بر قله‌های نوک‌تیز معلق‌اند، پدیده‌ی فرسایش یخساری ‌نه‌تنها شکل ظاهری طبیعت این منطقه را تعریف کرده، بلکه زیست‌بوم منحصربه‌فردی را در این پارک پدید آورده است.
نقاط دل‌فریب بی‌شماری در تورس دل پاین برای طبیعت‌گردی وجود دارند که کوردیلرا دل پاین (Cordillera del Paine) از محبوب‌ترینِ آن‌هاست؛ این منطقه در حقیقت نقطه‌ی گذار جلگه‌های وسیع بی‌درخت پاتاگونیا به جنگل‌های زیرقطبی شمالی است و با سه قله‌ی گرانیتی ۲۸۵۰ متری مرتفعی که افق را شکافته و بر پهنه‌ی یخی منطقه سایه‌ افکنده‌اند، نشانه‌گذاری شده است. در این منطقه مسیرهای پیاده‌گردی متعددی برای گردشگران ایجاد شده که همگی آن‌ها از دل چشم‌اندازهایی مسحورکننده‌ی گذر می‌کنند و در برخی نیز کمپ‌هایی مجهز به امکانات رفاهی اولیه برای کسانی که دوست دارند شبی خاطره‌انگیز را زیر سقف آسمان پرستاره این پارک سپری کنند، تدارک دیده شده است.
نشانی: Magallanes and Chilean Antarctica, Chile

بیابان آتاکاما

خشک و بی‌آب ‌و علف اما دل‌فریب و چشم‌نواز، آتاکاما (Atacama Desert) با جهانی مملو از شن و صخره، مناظری باشکوه و اثیری را در برهوتی دورافتاده برای عاشقان طبیعت آفریده است. با نگاهی گذرا به بیابان آتاکاما، مکانی بی‌جان و عاری از حیات را خواهید دید، اما در گشت‌وگذاری کوتاه در نمکزارها و شنزارهای این منطقه، منابع اصلی انرژی آتاکاما بر شما نمایان خواهد شد: واحه‌هایی تماشایی، سرشار از هستی و حیات که همچون مرواریدی از دل طبیعت بی‌رحم این منطقه بیرون جهیده و مناظر شگفت‌انگیز و بی‌مانندی را در کویری پدید آورده‌ که سال‌هاست لقب خشک‌ترین بیابان جهان را یدک می‌کشد. آتاکاما در مناطق بیابانی خود نیز یگانه و بی‌همتاست؛ خاک این منطقه سرشار از مواد معدنی و نیترات سدیم بوده و محیط آن‌ چنان فرازمینی است که ناسا از آن برای ارزیابی و آزمایش تجهیزات فضایی خود بهره می‌برد. در حقیقت خشکی بی‌اندازه‌ی هوای این منطقه موجب بقای کامل اجساد مومیایی‌شده‌ی چندین هزارساله و تصویرنگاره‌های (پیکتوگراف) باستانی بر دیواره غارهای سحرانگیز این بیابان گشته است.
وجود مناظری بکر و متمایز، متشکل از کوه‌های مرتفع آتش‌فشانی، غارهای باستانی چند هزارساله، تالاب‌های ارغوانی، آبفشان‌های اعجاب‌آور و دهکده‌های کوچکی که کماکان آداب و رسوم چند صدساله خود را در مکانی دورافتاده از چنگال دنیای مدرن حفظ کرده‌اند، همگی بر ارزش بازدید از این منطقه نادر و استثنائی صحه گذاشته‌ و این بیابان تماشایی را به مکانی ایده‌آل برای اکتشاف، ماجراجویی و عکاسی و تفریحاتی از قبیل اسکی روی ماسه و مسابقات اتومبیل‌رانی با خودروهای خورشیدی مبدل کرده است. چنانچه با خرید بلیط هواپیما چارتر از بیابان آتاکاما بازدید کردید، سری نیز به شهرستان سن پدرو د آتاکاما (San Pedro de Atacama) بزنید. این مکان در شرق منطقه آنتوفاگستا واقع در مرز بین شیلی و بولیوی قرار گرفته و جاذبه‌های گردشگری فراوانی از جمله موزه متئوریت و کلیسای تاریخی سن پدرو د آتاکاما را در خود جای داده است.
نشانی: San Pedro de Atacama, Antofagasta Region

جزیره ایستر و پارک ملی راپا نوی

چنانچه قرار باشد در سفری چندساعته به شیلی فقط از یک جاذبه‌ی تاریخی در این کشور دیدنی بازدید کنید، آن مکان چیزی جز راپا نوی یا به قول اروپاییان، جزیره ایستر نباید باشد. سخن از جزیره ایستر و پارک ملی راپا نوی (Easter Island & Rapa Nui National Park) مطلبی کامل را می‌طلبد، اما در توصیف کوتاه آن می‌شود به همین جمله بسنده کرد که «راپا نوی» معمایی کشف نشده‌ و آبستن رازهایی نهفته و روایت‌های تاریخی ناگفته از میراث فرهنگی پلی‌نزی‌ها در دوردست‌ترین جزیره مسکونی جهان است. هر تندیسِ انسان‌گونه‌ی موآی، هر محوطه‌ی باستانی و هر صخره‌ی آتش‌فشانی سرنخی است برای کشف رازهای سر بر مهر این جزیره برای باستان‌شناسان، کلیدی برای گشودن درب‌هایی که پشت آن‌ها پاسخ بسیاری از پرسش‌های انسان شناسانه مربوط به چگونگی تشکیل و استقرار سکونت‌گاه‌ها در قاره آمریکا یافت می‌شود.
جزیره ایستر شاهدی بر پدیده‌ی فرهنگی شگفت‌انگیزی در جهان بوده است؛ نوعی دگرگونی فرهنگی که در انزوای کامل در مکانی دورافتاده به وجود آمده و در قالب تندیس‌هایی انسان‌گونه‌ای که موآی نامیده می‌شوند، پدیدار شده است. این تندیس‌ها توسط اجتماعی از پلی‌نزی‌هایی که ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در این جزیره ساکن بودند، در زمانی بین قرن دهم تا شونزدهم میلادی احداث شدند. تندیس‌های موآی نشانگر اجداد معظم قبایل ساکن در این منطقه بوده و مفهوم آئینی خاصی برای ساکنان جزیره داشته‌اند و برای برخی طایفه‌ها مقدس شمرده می‌شدند. برخی از این تندیس‌ها که تعدادشان به ۲۸۰ عدد می‌رسد، با فاصله ۲۴۰۰ متر از یکدیگر، روی سکوهای تشریفاتی بزرگی که آهو نامیده می‌شوند، گرداگرد جزیره برافراشته گشته و برخی نیز (حدودا ۶۰۰ عدد) در نقاط مختلفی پراکنده شده‌اند. هیچ باستان‌شناسی به طور قطع به یقین قادر به پاسخ به این پرسش نیست که چرا این سرهای بی‌تناسب سنگی خلق شده‌اند و سنت اصیل و خیالی ساخت سرهایی سنگی برای یادبود گذشتگان در مکانی دور از هرگونه تأثیرات فرهنگی خارجی، از کجا نشات گرفته است.
پارک ملی راپا نوی تقریباً نیمی از جزیره ایستر را در برگرفته و شمار زیادی از محوطه‌های باستانی و مواهب طبیعی تماشایی این منطقه دیدنی را در خود جای داده است. این مقصد دل‌انگیز مکانی است که زیباترین سواحل شیلی را نیز در آن خواهید یافت؛ سواحلی دل‌فریب و افسونگر مزین به آسمانی صاف و نیلگون و کف‌پوشی از ماسه‌های سفید مرجانی که مناظری رؤیایی را در پس‌زمینه‌ی خود پیشکش دوستداران طبیعت کرده است. تردیدی وجود ندارد که بازدید از جزیره ایستر و پارک ملی راپا نوی نه صرفاً برای شیفتگان اماکن باستانی و مواهب طبیعی، بلکه برای تمام گردشگرانی که به ماجراجویی در مناطق بکر و دست‌نخورده عشق می‌ورزند، هیجان‌انگیز و به‌یادماندنی خواهد بود.
نشانی: Easter Island, Valparaíso, Chile

سانتیاگو؛ پایتخت صنعتی و اقتصادی شیلی

به‌رغم تصور بسیاری از افراد، سانتیاگو صرفاً پایتخت سیاسی و تجاری شیلی نیست، بلکه کانون فرهنگی و تفریحی این کشور دیدنی نیز محسوب می‌شود. از نظر شهرسازی، سانتیاگو با داشتن شبکه پیچیده و وسیعی از حمل و نقل شهری، برترین زیرساخت‌ شهری قاره آمریکای جنوبی را به خود اختصاص داده و از لحاظ تفریحی نیز شمار زیادی از اماکن تفریحی و گردشگری نظیر گالری‌های هنری، موزه‌های باستانی، مراکز خرید و فروش شیک و اعیانی، رستوران‌های مجلل و هتل‌های لوکس و چند ستاره را در خود جای داده است. بزرگ‌ترین شهر شیلی از نظر معماری نیز جزء برترین‌های قاره آمریکاست و با جلوه‌ی باشکوه معماری ناب و چشم‌نواز سازه‌های دل‌فریب خود بر جهان فخرفروشی می‌کند. سازه‌های شکیل و خوش‌تراش این مقصد دیدنی، به دوران مختلفی از تاریخ استعماری کشور شیلی تعلق دارند و سبک‌های گوناگونی از معماری جهان از قبیل: نئوگوتیک، نئوکلاسیک قرن نوزدهم میلادی و معماری سنتی و مدرن اروپایی را در برگرفته‌اند.
سانتیاگو را باید نقطه آغاز جاذبه‌گردی در شیلی نیز دانست، مکانی با حمل و نقلی مثال‌زدنی و دسترسی عالی به نقاط دیدنی پایتخت؛ بنابراین منطقی است که بسیاری از خریداران بلیط هواپیما لحظه آخری، ماجراجویی در شیلی را با اقامت در این مقصد دیدنی و پرطرفدار آغاز می‌کنند. برخی از دیدنی‌ترین مقاصد گردشگری سانتیاگو عبارت‌اند از: مرکز فرهنگی پلاسیو دلا مونِدا (Palacio de La Moneda)، موزه ملی هنرهای زیبای شیلی (Museo Nacional de Bellas Artes)، موزه هنر پیشا کلمبیایی (Museum of Pre-Columbian Art) و موزه حقوق بشر شیلی.
در پایتخت شیلی، مواهب طبیعی و چشم‌اندازهای افسونگر و دلربایی وجود دارند که در جای جای شهر پراکنده شده‌اند: پارک کلان‌شهر سانتیاگو جزء محبوب‌ترینِ آن‌هاست؛ محیطی سرسبز و وسیع که از سه تپه مرتفع سان کریستوبال، چاکاریلاس و لوس گملوس تشکیل گردیده و امکانات تفریحی متنوعی نظیر استخر روباز (برفراز تپه چاکاریلاس با نمایی ۳۶۰ درجه از سانتیاگو)، تله‌کابین، باغ گیاه‌شناسی و باغ وحش ملی را در خود جای داده است. ابعاد پارک کلان‌شهر سانتیاگو چنان بزرگ است که شش‌های تنفسی پایتخت نامیده می‌شود و با وسعتی بیش از ۷۲۰ هکتار، عنوان بزرگ‌ترین فضای سبز شیلی را به خود اختصاص داده است. بی‌تردید تماشای مناظر دل‌فریب و روح‌افزای این پارک در عصری دل‌انگیز می‌تواند اوقاتی به‌یادماندنی و لحظاتی خاطره‌انگیز را برای شما رقم بزند.

منطقه دریاچه‌ای شیلی

از قلب استان کاتین تا پوئرتو مونت کشیده شده و با مناظری مثال‌زدنی و کم‌نظیر، بخش جنوبی شیلی را آراسته است: منطقه‌ی دریاچه‌ای شیلی را باید تکه‌ی دورافتاده‌ی آلپاین اروپا دانست؛ شباهت ظاهری این دو منطقه از نظر هارمونی طرح‌ها و رنگ‌ها و یکپارچگی اجزای طبیعی آن‌ها انکارناپذیر است، همانند دو اثر هنری از یک خالق، هر دو از ترکیب عناصری یکسان، از زمین‌های زراعی در بخش‌های تحتانی کوهپایه‌های قله‌های آتش‌فشانی و پوشیده از برفی تشکیل شده‌‌اند که توسط جنگل‌هایی انبوه و دریاچه‌های عمیقی که تصاویرشان شیفتگان ورزش‌های آبی را برای تجربه سفری ماجراجویانه به طبیعت این منطقه بی‌قرار می‌کند، احاطه گردیده‌‌اند. تشابه منطقه دریاچه‌ای شیلی به آلپاین صرفاً به دلیل ظواهر بصری نیست، بلکه از نظر معماری و فرهنگی نیز بین این دو منطقه همانندی‌های زیادی وجود دارد. شباهت معماری و آداب و رسوم و فرهنگ غالب در مناطق اوسورنو و والدیویا تصادفی نیست و به رویدادی تاریخی دلالت دارد: کوچ اجباری کشاورزانی سوئیسی و آلمانی‌تبار در سال‌هایی دور به این منطقه موجب شده است که جنبه‌های مختلفی از فرهنگ ساکنان منطقه آلپاین در قاره اروپا به این نواحی منتقل گردد و سنت‌ها، نوع پوشش و جشنواره‌های این خطه را دگرگون سازد.
منطقه دریاچه‌ای شیلی در زبان محلی زونا سور (Zona Sur) یا همان نواحی جنوبی نیز نامیده می‌شود و بخش وسیعی از شهرهای مختلفی از قبیل تموکو، ویلاریکا، پوکون، والدیویا، اوسورنو، اینتره لاگوس، پوئرتو اوکتای، فروتیلار، پوئرتو واراس و پوئرتو مونت را در آغوش گرفته است. از‌آنجایی‌که این منطقه مساحتی بالغ بر ۳۳۰ کیلومترمربع از خاک شیلی را به خود اختصاص داده است، طبیعت‌گردی در این نواحی به چندین و چند روز زمان و برنامه‌ریزی کامل نیاز دارد؛ ناگفته پیداست که ماجراجویی در این مقصد دیدنی نیز به تجهیزاتی مناسب برای طبیعت‌گردی نیازمند است: تجهیزات کوه‌نوردی، پیاده‌گردی برد بلند و اسکی برای بهره‌وری بیشینه از پتانسیل بسیار بالای این منطقه ضروری است. رودگردی (رفتینگ)، کایاک‌سواری، دره‌نوردی، اسب‌سواری، دوچرخه‌سواری، اسکی (در زمستان)، دوچرخه‌سواری و کوهپیمایی در قله‌های آتش‌فشانی این منطقه از تفریحات بی‌شماری است که منطقه زونا سور به ماجراجویانی حقیقی عرضه خواهد کرد.

دماغه‌ی هورن

سیلی بادهای تند و سهمگین، غرش امواج کوبنده و خروشان و منظره‌ی حزن‌انگیز ایستادگی صخره‌هایی مرتفع و مخوف زیر شلاق بی‌وقفه و بی‌رحمانه طبیعت‌ در دل مکانی متروک و فراموش‌شده: اینجا دماغه‌ی هورن است؛ انتهای دنیا، مکانی در جنوبی‌ترین خشکی آمریکای لاتین که گورستان ملوان‌ها لقب گرفته است. طبیعت این منطقه بسیار ناسازگار و خصمانه است و با نیروهای غرنده و خشمناک خود، ددمنشانه از بازدیدکنندگان استقبال می‌کند. این خشکی دورافتاده با طبیعت ستیزه‌گر خود، مدت‌هاست که توجه گردشگران کنجکاو و ماجراجو را به خود جلب کرده است: در قرن شانزدهم میلادی، ملوانان از دماغه‌ی هورن به عنوان مکانی سحرانگیز و مرعوب‌کننده یاد می‌کردند و روایت‌های عجیب و هولناکی را با تکیه بر قدرت تخیل خود درباره این منطقه می‌آفریدند. چارلز داروین در خاطرات خود در سال ۱۹۸۲، این مکان را چنین توصیف کرده است: «در سینه‌ی بادخور کشتی، این دماغه‌ی بدنام، در هیئت حقیقی خود؛ طرحی مهیب و مبهم، پوشیده در مه و محصور میان توفانی از باد و آب بر ما آشکار شد.»
دماغه‌ی هورن در جنوبی‌ترین نقطه جزایر دیه‌گو رامیرز واقع در مجمع‌الجزایری به نام تیرا دل فوئگو قرار گرفته و دسترسی بدان کار چندان آسانی نیست. در گذشته این مکان نقطه تلاقی اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام و دروازه‌ای پرمخاطره برای گذر از این میان این دو اقیانوس بود، اما پس از احداث کانال پاناما در اوت ۱۹۱۴، نیاز ملوانان برای دور زدن این دماغه -که به دلیل وزش بادهای شدید، امواج کوبنده و کوه‌های یخی کاری بسیار خطرناک و چالش‌برانگیز بود- برطرف گردید. اکنون برای دسترسی به دماغه‌ی هورن باید در تورهای سیاحتی کشتی‌های تفریحی منطقه ثبت‌نام کرد و در سفری چندروزه و هیجان‌انگیز راهی این منطقه‌ی استثنائی شد. ناگفته نماند که دسترسی هوایی به این خشکی نیز از طریق بالگردهای تفریحی فراهم گردیده است، اما چنانچه قصد دارید سفری ماجراجویانه و به‌یادماندنی را در آب‌های نیلگون این منطقه تجربه کنید، کشتی‌های لوکس و ممتاز ویکتوری کروز با مبلغی معادل هزار و صد دلار، لحظاتی فراموش‌نشدنی را در قطب جنوب برای شما خلق خواهند کرد.
نشانی: Southern headland of Horn Island, Chile, Tierra del Fuego archipelago

غارهای مرمرین پاتاگونیا

پیش‌تر درباره منطقه پاتاگونیا با شما سخن گفته شد؛ مکانی حیرت‌انگیز و باورنکردنی که ملغمه‌ی بی‌نقصی از برترین و نادرترین مناظر طبیعت آمریکای لاتین را در پیش چشمان شیفتگان طبیعت نهاده است. این منطقه مملو از شگفتی‌هاست؛ پدیده‌های نادر طبیعی که فقط به این نقطه از جهان تعلق دارند؛ جاذبه‌هایی بکر و دست‌نخورده که هرکدام هزاران سال قدمت دارند و چون جواهراتی نایاب و ذی‌قیمت در صعب‌العبورترین گذرگاه‌ها و دوردست‌ترین مناطق ناشناخته‌ی جهان لانه کرده‌اند: غارهای مرمرین پاتاگونیا (Marble Caves) نمونه‌ی بارزی از پدیده‌های شگرف طبیعی این منطقه است؛ گوهری گران‌بها که در پستوی جهانِ یخ‌زده‌ی شبه‌جزیره‌ای اسرارآمیز پنهان شده و جهانی را مفتون تصاویر رؤیایی و سورئال خود کرده است. این پدیده‌ی اعجاب‌انگیز در حقیقت کلیسای باشکوه و مرمرینی است که طاق‌های ضربی و ستون‌های استوار آن توسط معماری به نام طبیعت، طی شش هزار سال آزمون و خطا پدید آمده است. این غارهای دل‌فریب در دل دریاچه‌ی ژنرال کارِرا (General Carrera) قرار دارند؛ مکانی که فقط از طریق حمل و نقل دریایی و به وسیله‌ی شناورهایی نظیر کایاک و قایق می‌توان بدان دسترسی داشت. بنابراین برای بازدید از این جاذبه‌ی کم‌نظیر باید در تورهای گردشگری دریاچه ژنرال کاررا شرکت کنید، اما چنانچه به رزرو تور مسافرتی نیازی ندارید و قصد دارید به‌تنهایی از این مکان دیدن کنید، باید ابتدا در شهر کوچکی به نام پوئرتو ترنکوئیلو (Puerto Tranquilo) که در نزدیکی دریاچه ژنرال کاررا و در فاصله ۶۰ دقیقه‌ای به غارهای مرمرین قرار گرفته است، توقف کرده و از آنجا کایاک و دیگر وسایل موردنیاز برای گشت‌وگذار در این منطقه دیدنی را تهیه کنید.
شاید بپرسید که این پدیده‌ی اعجاب‌انگیز چگونه تشکیل شده است؟ در پاسخی کوتاه باید گفت که طی فرآیند فرسایش شش هزارساله‌ی ذخایر سنگ‌های مرمرینی که در لبه‌ی دریاچه ژنرال کاررا وجود دارند، جهان رنگارنگی از سازندهای بدیع ژئولوژیکی، ستون‌های باشکوه و تونل‌های شگفت‌انگیز حلزونی که اکنون غارهای مرمرین پاتاگونیا نامیده می‌شود، خلق گردیده است. این پدیده طبیعی در حقیقت صومعه‌ی تاریخی شش هزارساله‌‌ای است که سقف و دیوارهای مرمرین آن طی هزاران سال چنان توسط آب‌های فیروزه‌ای‌رنگ این دریاچه صیقل خورده که به خالص‌ترین شکل خود تبدیل شده است و چون جواهری زمردین با طیف وسیعی از رنگ‌های مختلفی نظیر آبی، سبز و زرد می‌درخشد و دیدگان هر بیننده‌ای را هیپنوتیزم و مسحور دنیای جادوئی و خوش نقش و رنگ خود می‌سازد. رنگ سنگ‌های مرمرین غار به خودی خود آبی لاجوردی نیست و این رنگ حاصل نمایش دل‌فریب و نیلگونی است که با بازتاب نور آب‌های فیروزه‌ای‌رنگ دریاچه به اجرا گذاشته است؛ نمایشی باشکوه از رقص رنگ‌هایی نظیر صورتی گلگون (حاصل ناخالصی‌های معدنی سنگ‌های مرمر)، آبی پوست‌تخم‌مرغی، زرد و لاجوردی. تردیدی نیست که تماشای چنین مناظر استثنائی، منحصربه‌فرد و بی‌همتایی، به نقطه‌ی عطف سفر به شیلی تبدیل خواهد شد و تا مدت‌هایی مدید در ذهن و خاطر هر گردشگر ماجراجو و زیباپسندی باقی خواهد ماند.
نشانی: Chile Chico, Aysén, Chile

غار میلودون

برخی از جاذبه‌ها قدمت تاریخی قابل‌توجهی دارند، برخی غنای فرهنگی زیاد و برخی دیگر ارزش زمین‌شناختی بسیار، اما به ندرت پیش می‌آید که یک اثر طبیعی صاحب هر سه ویژگی مذکور باشد: غار میلودون (Cueva del Milodon) از معدود جاذبه‌های گردشگری شیلی است که تاکنون یافته‌های گران‌بهایی را پیشکش علوم مختلف دیرینه‌شناسی، زمین‌شناسی و فسیل‌شناسی کرده است؛ مکانی متمایز و نامتعارف با ارتفاعی برابر با ۳۰ متر و عمقی معادل ۲۰۰ متر که در ۲۴ کیلومتری شمال غربی منطقه‌ی مسکونی پوئرتو ناتالس (Puerto Natales)، درست در مسیری که به درب ورودی پارک ملی تورس دل پاین ختم می‌شود، قرار گرفته است. این غار به‌رغم نامی که دارد، از سه غار مختلف تشکیل شده است:
کوئوا گرانده: کوئوا گرانده که غار میلودون نیز نامیده می‌شود، با عمقی حدود ۲۰۰ متر طول و پهنایی معادل با ۸۰ متر، وسیع‌ترین غار این مجموعه‌ی سه‌تایی‌ را تشکیل می‌دهد. در حقیقت وسعت میلودون چنان زیاد است که از فواصلی دور نیز دهانه‌ی آن به وضوح قابل رؤیت است؛ دهانه‌ی عجیبی که از بخش درونی همانند چشم اژدها جلوه می‌کند. اما چرا این غار به میلودون شهرت دارد؟ پاسخ در تاریخچه کشف این غار نهفته است: در سال ۱۸۹۵، جهانگردی آلمانی به نام هرمان ابرهارد تکه‌ی پوستی متعلق به جانوری ناشناخته را در این غار کشف کرد؛ این اکتشاف، نظر برخی باستان‌شناسان را به این نقطه از جهان جلب کرد و یک سال بعد، زمین‌شناس و جغرافی‌دانی نروژی به نام آتو نوردنسکیولد (Otto Nordenskjöld) به این مکان سفر کرد و این غار را مورد بررسی و مطالعه قرار داد. بعدها طی کاوش چندین ماهه این غار مشخص شد که پوست جانور یافت شده به تنبل گوشت‌خواری باستانی به نام میلودون -که بیش از ده هزار سال قبل تلف و منقرض شده است- تعلق دارد.
کوئوا دل مدیو: دل مدیو از نظر وسعت دومین غار بزرگ این مجموعه بوده و شواهدی مبنی بر سکونت اولین انسان‌های ساکن در قاره آمریکا را در دل خود جای داده است. یافته‌های باستان‌شناسانی در این غار به این حقیقت دلالت دارد که ۱۱۰۰۰ سال قبل، مردمانی برای فرار از سرمای طاقت‌فرسای این منطقه و حیوانات وحشی در کوئوا دل مدیو سکونت داشتند.
کوئوا چیکا: شواهد مربوط به گونه‌ی منقرض شده‌ی اسمایلودون (ببر دندان شمشیری) در کوئوا چیکا که کم‌عمق‌ترین غار این مجموعه را تشکیل می‌دهد، یافت گردیده است. این غار که سقف آن با چکنده سنگ‌هایی (استالاکتیک) تماشایی و بی‌شمار تزئین گردیده است، فضایی مرموز و رازآلود داشته و از نظر ظاهری به محل ساخت فیلم‌های تخیلی و ماجراجویانه‌ای نظیر ایندیانا جونز شباهت زیادی دارد.
غارهای ماقبل تاریخ همواره مقاصدی هیجان‌انگیز برای گردشگرانی ماجراجو بوده‌اند و غار میلودون نیز از این قاعده مستثنا نیست، اما باید گفت که جنبه‌ی آموزشی بازدید از غار میلودون بر جنبه‌ی تفریحی آن غلبه می‌کند، چراکه در و دیوارهای این غار با پوسترهایی آموزشی از گونه‌های جانوری مختلفی که ده هزار سال قبل در این نواحی زندگی می‌کردند، تزئین شده است. در دهانه‌ی این غار نیز چشم‌انداز بسیار زیبایی از منطقه دیدنی پاتاگونیا وجود دارد که برای ثبت سلفی‌هایی خاطره‌انگیز جان می‌دهد. ناگفته نماند که در جلوی غار تندیس چوبی ترسناکی از میلودون با دهانی باز در وضعیتی آماده‌ به حمله نصب شده است که می‌تواند سوژه‌ی نابی برای ترساندن دوستان و ثبت تصاویری خنده‌دار باشد.
نشانی: Y-290 8, Natales, Magallanes y la Antártica Chilena, Chile

یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا

برخی مظاهر طبیعی نظیر کوه، جنگل، دریاچه و آبشار در تمام نقاط زمین پراکنده و به شکلی عادلانه میان مناطق مختلف کره زمین تقسیم شده است، اما برخی دیگر چنان انگشت‌شمارند که به ویژگی متمایز آن منطقه تبدیل شده‌اند: یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا بدون هیچ تردیدی به دسته دوم تعلق دارند؛ پدیده‌هایی کم‌نظیر و جلوه‌های کمیاب طبیعت که به ندرت در دیگر مناطق جهان یافت می‌شوند. بیش از ۳۰۰ یخچال طبیعی در حدفاصل بین شیلی و آرژانتین قرار دارند و شیلی با سهمی بیش از ۸۰ درصد کل یخچال‌های طبیعی آمریکای لاتین، یگانه مقصد حقیقی برای تماشای این پدیده‌های طبیعی باشکوه و مبهوت‌کننده در این قاره‌ی تماشایی است. ماهانه صدها تور سیاحتی برای بازدید گردشگران از یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا برگزار می‌شود، چراکه ارزش این پدیده‌ی طبیعی برای شیفتگان طبیعت همانند اهمیت برج ایفل برای دوستداران معماری و موزه لوور برای عاشقان آثار هنری است و برای بسیاری از گردشگران، تجربه‌ی سفری تفریحی به شیلی بدون بازدید از یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا، چیزی جز اتلاف وقت و هزینه نیست.
باوجوداینکه یخچال‌های طبیعی زیادی در پاتاگونیا وجود دارند، دسترسی به تمامی آن‌ها کار چندان آسانی نیست؛ شماری در دوردست و میان دریاچه‌هایی یخ زده قرار دارند و تعدادی نیز در نزدیکی خشکی‌ها، بالطبع دسترسی به یخچال‌های طبیعی که در مکانی پرت و فراسوی خشکی قرار گرفته‌اند، صرفاً با کشتی‌هایی سیاحتی در سفری سه چهار روزه امکان‌پذیر است. بسته به موقعیت مکانی، نحوه‌ی دسترسی و مدت زمان موردنیاز برای بازدید از هرکدام، تورهای سیاحتی یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شوند:
تورهای پیاده‌گردی در یخچال‌های طبیعی: دو مقصد اصلی برای پیاده‌گردی و تماشای یخچال‌های طبیعی از فاصله نزدیک در پاتاگونیا وجود دارد: پارک ملی تورس دل پاین و پارک ملی لوس گلاسیارس. در پارک ملی تورس دل پاین که پیش‌تر نیز در مورد آن سخن گفته شد؛ مسیری به نام دابلیو ترک (W Trek) وجود دارد که پس از سه الی چهار روز پیاده‌روی شما را به سمت دره فرانسس (Valle Frances)، مکانی که یخچال طبیعی معلق فرانسوی (French Glacier) در آن قرار گرفته است، خواهد برد. برای تماشای دیگر یخچال‌های طبیعی منطقه، از آنجا به سمت یخچال طبیعی خاکستری (Grey Glacier) که وسعتی معادل ۱۴ کیلومتر دارد، حرکت خواهید کرد. این یخچال طبیعی با کلاهک یخی بزرگی تغذیه می‌شود که سطح دریاچه گری را پوشانده است. کسانی که به جای مسیری مستقیم، مسیری دایره‌وار را برای پیاده‌گردی در طبیعت یخ‌زده و بی‌جان این منطقه انتخاب می‌کنند، فرصت طلائی بازدید از یخچال قطبی پروس (Perros Glacier) را که در بخش شمالی پارک قرار گرفته است، خواهند داشت. در مورد پارک ملی لوس گلاسیارس نیز باید گفت که دسترسی بدان کار چندان دشواری نیست و از طریق روستای کوهستانی کوچکی به نام ال چالتون (El Chalten) که در بخش تحتانی کوه فیتزروی (FitzRoy) واقع شده، به سادگی امکان‌پذیر است. یخچال‌های طبیعی گرانده و توره (Torre Glacier and Glaciar Grande) از دیدنی‌ترین پدیده‌های طبیعی این منطقه‌ی فریبنده بشمار می‌روند.
تورهای بازدید از یخچال‌های طبیعی با کشتی‌های تفریحی: همان‌گونه که پیش‌تر نیز ذکر گردید، شمار زیادی از یخچال‌های طبیعی پاتاگونیا در دل اقیانوس قرار گرفته‌اند و صرفاً از طریق کشتی‌هایی تفریحی قابل دستیابی هستند. کشتی‌های تفریحی قادرند در هر نوبت ۲۰۰ نفر از مسافران را در سفری ماجراجویانه و چهار روزه به دل نقاطی دورافتاده برای تماشای یخچال‌های طبیعی منتقل کنند و سفری استثنائی و خاطره‌انگیز را برای گردشگران ماجراجو و خریداران بلیط هواپیما ارزان سفرمارکت رقم بزنند. تنگه ماژلان (Magellan Straits) و مجمع‌الجزایر تیرا دل فوئگو (Tierra del Fuego) برترین نقاط برای تماشای یخچال‌های طبیعی در نواحی جنوبی منطقه پاتاگونیا محسوب می‌شوند، چراکه مقصد هیجان‌انگیزی به نام کوی یخچال طبیعی (Glacier Alley) در این منطقه قرار گرفته است.

جاده‌ کارترا آسترال

به باور برخی زیباترین جاده‌ی جهان است و به اعتقاد بسیاری چشم‌نوازترین مسیر رانندگی در پاتاگونیا: جاده‌ی کارترا آسترال (Carretera Austral) برای عاشقان مناظر وحشی، بکر و دورافتاده‌ی شیلی، مکانی شناخته‌شده و نام آشناست؛ مسیری استثنائی و ایده‌آل برای کسانی که دوست دارند بدون پیاده شدن از خودرو، طبیعت رؤیایی پاتاگونیا را در نقطه‌ی امن و آسوده خود نظاره کنند. این جاده‌ی ۱۲۰۰ کیلومتری در حقیقت تور سیاحتی کوتاه‌مدتی است برای نگاهی گذرا به طبیعت شگفت‌انگیز شیلی، طبیعتی ناب و مبهوت‌کننده‌ مملو از مناظری مسحورکننده که از ترکیب بی‌نقصی از فلات‌هایی آتش‌فشانی، جنگل‌هایی انبوه و استوایی، یخرودها و یخچال‌های طبیعی، رودخانه‌های سرکش و خروشان و دریاچه‌هایی کریستالی با پس‌زمینه‌ی کوه‌های بلند و پوشیده از برف تشکیل شده است. کارترا آسترال که در لغت به معنای جاده‌ی جنوبی است، نواحی دورافتاده و صعب‌العبور پاتاگونیا را به دیگر مناطق شیلی متصل کرده و امکان تماشای طبیعت کم‌نظیر و سحرانگیز این منطقه را برای شیفتگان مناطق بکر و کمیاب فراهم ساخته است. البته باید گفت که این جاده‌ی خوش‌منظره صرفاً مسیری دل‌فریب و تماشایی برای رانندگی و طبیعت‌گردی نیست، بلکه شاهراه دسترسی به شماری از پرطرفدارترین جاذبه‌های گردشگری شیلی نظیر پارک ملی پومالین داگلاس تامپکینز، چشمه‌های آب گرم پویوهاپی (Puyuhuapi)، پارک ملی کوئولات (Queulat National Park)، رودخانه خروشان فوتالوفو (Futaleufú)، دریاچه اسپولون (Espolon Lake)، پارک پاتاگونیا و دهکده‌ی خوش آب و هوای باملاکدا (Balmaceda) نیز محسوب می‌شود. بنابراین چشم‌پوشی از جاده‌ی‌ کارترا آسترال در طول اقامت در شیلی کار بسیار دشواری است، چراکه شاهراهی است برای دستیابی به برخی از چشم‌اندازهای ماورایی و مناظر افسونگر و توصیف‌ناپذیر این مقصد دل‌انگیز به منظور تجربه طیف وسیعی از فعالیت‌های تفریحی و کمپ زنی در طبیعت بکر و متمایز پاتاگونیا.

شهرستان پوکن

پوکن را باید کانونی برای ماجراجویی و غوطه‌ور شدن در دریای بی‌انتهایی از طعم‌ها و مزه‌ها دانست؛ مکانی با صدها رستوران، ده‌ها کازینو، چندین و چند مرکز خرید پرطرفدار و هزاران مناظر تماشایی و خارق‌العاده که یکنواختی، ملالت و بی‌حوصلگی را به واژگانی تهی مبدل و معنای گردشگری ماجراجویانه را برای بازدیدکنندگان هجی کرده است. پوکن یا همان پایتخت ماجراجویی شیلی، شهرستان بزرگی است که در کرانه‌ی شرقی دریاچه ویلاریکا واقع در ۷۸۰ کیلومتری سانتیاگو لانه کرده و شماری از زیباترین اماکن گردشگری شیلی و استان تماشایی کاتین را در مساحت ۱۲۵۰ کیلومتری خود جای داده است. موقعیت مکانی پوکن و قرار گرفتن در منطقه کوهستانی و در نزدیکی کوه‌هایی آتش‌فشانی و دریاچه‌هایی فیروزه‌ای نه‌تنها جلوه‌ی بسیار زیبایی به این مقصد دیدنی بخشیده است، بلکه امکان تجربه فعالیت‌های تفریحی گوناگونی از قبیل: اسکی روی یخ، اسکی روی آب، رودگردی، کوله‌گردی، اسب‌سواری، قایق‌رانی (کایاک)، کوه‌نوردی و چتربازی را برای دوستداران طبیعت فراهم کرده است. در حقیقت این منطقه سرشار است از اماکن دیدنی و مواهب طبیعی برای پیاده‌گردی، چادرزنی و عزلت‌گزینی با طبیعت که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: پارک ملی هوئرکیوهیو (Huerquehue National Park)، آبشارهای باشکوه و دل‌فریب اوجوز دی کابورگوآ (Ojos de Caburgua)، دریاچه‌ی خوش‌منظره‌ی کابورگوآ (Caburgua Lake)، منطقه حفاظت‌شده‌ی ال کانی (El Cañi) و پارک ملی ویلاریکا (Villarrica National Reserve). ناگفته نماند که کوه آتش‌فشانی ویلاریکا که یکی از فعال‌ترین کوه‌های آتش‌فشانی جهان بشمار می‌رود، جزء جاذبه‌های گردشگری این مقصد دل‌انگیز محسوب می‌شود.

شهر بندری والپارایسو

رنگارنگ، شورانگیز و پرانرژی، والپارایسو همانند تابلوی نقاشی خوش طرح و نقشی با رنگ‌هایی شاد و روشن در قلب شیلی دلربایی و سرزندگی و نشاط را به ساحل اقیانوس آرام منتقل می‌کند. بی‌سبب نیست که گوهر نفیس اقیانوس آرام لقب گرفته است، والپارایسو سطح جدیدی را برای معیارهای زیبایی شهری گشوده است: از کوچه پس کوچه‌هایی پرجنب و جوشی که با دیوارنگاره‌هایی هنری و شگفت‌انگیز تزئین شده‌اند تا سازه‌هایی شیک و رنگارنگ با معماری مجذوب‌کننده‌ی استعماری، والپارایسو بهشتی تماشایی برای شیفتگان هنر و مُد و عاشقان مناظری نامتعارف و متمایز است. در بخش مرکزی این شهر بندری، چندین و چند ابنیه‌ی باستانی پربازدید نظیر قلعه اسپانیایی را خواهید دید که نشان از قدمت تاریخی زیاد و غنای فرهنگی بالای این مقصد تماشایی دارد و در بخش جنوبی این منطقه (۴۵ کیلومتری جنوب والپارایسو) اقامتگاه پابلو نرودا، شاعر پرآوازه‌ و سرشناس این کشور و برنده‌ی جایزه نوبل را خواهید یافت. این اقامتگاه که موزه‌ی ایسلا نگارا (Isla Negra Museum House) نیز نامیده می‌شود، جزء پربازدید‌ترین جاذبه‌های فرهنگی شیلی محسوب می‌شود، چراکه منبع الهام نرودا برای خلق اشعار ستودنی زیادی نظیر قصیده‌ی طوفان بوده است. ایسلا نگرا در لغت به معنای جزیره‌ی سیه‌فام است، اما این مکان نه سیاه‌رنگ است و نه جزیره، گویی این نام برگرفته از صخره‌ی سیاه‌رنگی در والپارایسو است که توسط آب‌های اقیانوس آرام محصور گشته است. در این موزه اشیائی گران‌بها از نقاط مختلف جهان گردهم آمده‌اند؛ مجموعه‌ی ارزشمندی که نرودا در سفرهای خود به کشورهایی مختلف به عنوان سوغاتی خریداری می‌کرد تا در تزئین این اقامتگاه از آن‌ها بهره برد.
شهر بندری والپارایسو را باید سومین شهر بزرگ شیلی و جزء برترین شهرهای بندری این کشور پرگردشگر نیز نامید؛ مکانی دل‌انگیز با فضایی صمیمانه و مردمانی خونگرم، منزلگاه کنگره ملی شیلی و بسیاری از اماکن گردشگری و مناطق دیدنی نظیر مرکز فرهنگی د وال پارایسو (Parque Cultural de Valparaíso)، موزه تجهیزات نظامی ماریتیو ناسیونال (Museo Marítimo Nacional)، بازار مرکادو کاردونال (Mercado Cardonal)، موزه تاریخ طبیعی (Museo de Historia Natural) و بنای تاریخی پلازا ماتریز (Plaza Matriz). در سفر به این مقصد خوش‌منظره حتماً برفراز تپه سرو کانسپسیون (Cerro Concepción) صعود کنید تا تماشاگر چشم‌انداز رؤیایی و باشکوهی از این منطقه‌ی تماشایی باشید. شما برای اقامت در هر نقطه از جهان می‌توانید به صفحه رزرو آنلاین هتل خارجی سفرمارکت مراجعه کرده و پس از مقایسه و تحقیق، اقامتگاه ایده‌آل و ارزانی را برای خود و خانواده خود انتخاب کنید.

یادمان طبیعی لوس پینگوئینوس

در ۳۵ کیلومتری شمال شرقی پونتا آروناس و در مرکز تنگه‌ی ماژولان، جزیره‌‌ی خوش‌منظره‌ و دل‌فریبی قرار گرفته که منزلگاه پرشمارترین پنگوئن‌های نواردار جهان، پنگوئن‌های ماژلان است: یادمان طبیعی لوس پینگوئینوس (Los Pingüinos Natural Monument) نه‌تنها جزئی از منابع طبیعی و فرهنگی کشور شیلی محسوب می‌شود، بلکه بزرگ‌ترین کلونی پنگوئن‌های ماژلان را در خود جای داده است. چیزی بیش از ۶۰۰۰۰ جفت پرورشی پنگوئن ماژلان در این جزیره سکونت دارند؛ موجوداتی بانمک و دوست‌داشتنی که با ویژگی متمایز ظاهری و دو نوار سیاه‌رنگی که بین سینه‌ و سرشان وجود دارد، از دیگر گونه‌های پنگوئن‌سانان شناسایی می‌شوند.


گرچه جزیره لوس پینگوئینوس مقصد پرطرفداری برای گردشگری محسوب می‌شود، خالی از سکنه و وجود انسان است. ردپای انسان در دورانی بسیار دور در این جزیره دیده می‌شود؛ در حقیقت لوس پینگوئینوس پیش از آنکه به پناهگاه پنگوئن‌های ماژلان تبدیل گردد، محل سکونت سه گروه مختلف بومیان آمریکایی به نام سلکنام، یاگهان و کاوسکار بوده است. این گروه‌ها تعدادشان بسیار اندک بوده و تأثیر بسیار ناچیزی روی فرهنگ و محیط‌زیست این منطقه گذاشته بودند و متأسفانه به دلیل فشارهای استعمارگران اسپانیایی وادار به ترک این جزیره شدند و دیگر پس از این رویداد تاریخی، این جزیره متروکه باقی مانده است. به‌جز پنگوئن‌های ماژلان که پادشاهان بلامنازع این منطقه بشمار می‌روند، فک‌ها و شیرهای دریایی نیز در جزیره‌ی لوس پینگوئینوس سکونت دارند و دور از هرگونه تهدیدات و آلودگی‌های زیست‌محیطی در این منطقه‌ی ۸۰ هکتاری زندگی می‌کنند. برای دستیابی به لوس پینگوئینوس باید از طریق تورهای گردشگری و با قایق‌ یا کشتی تفریحی به این منطقه سفر کنید.
نشانی: Magallanes, Punta Arenas, Magallanes y la Antártica Chilena, Chile